Δε θυμάμαι τα τελευταία χρόνια να έχουν περάσει τόσο δύσκολα 4 ώρες – Μετρούσα συνέχεια λεπτό-λεπτό
Από την πρώτη ημέρα του διαβήτη μου, έγινε αντιληπτό ότι είναι μια δουλειά 24ωρης απασχόλησης, εφόσον θέλω να έχω μια νορμάλ ζωή, όπως όλοι οι άλλοι χωρίς διαβήτη..
Έκανα τις ενέσεις μου, μετρούσα ζάχαρα. Υπολόγιζα γραμμάρια υδατανθράκων και θερμίδες, υπολόγιζα ακόμη και τον αέρα που αναπνέω και πορευόμουν..
ποτέ τα χρόνια αυτά δεν ένιωσα ανεπαρκής ή ανήμπορη! Περίπου στα 20 χρόνια με διαβήτη, αποφάσισα ότι ήθελα να βάλω Αντλια ινσουλίνης! Όταν την έβαλα, πολύ γρήγορα ένιωσα σαν κάποιος να άναψε το φως! Πραγματικά, αισθάνθηκα μετά από πολλά χρόνια ελεύθερη! Μετρούσα πάλι, αλλά τώρα έστελνα δεδομένα με Bluetooth και δεν κουβαλούσα κάθε μέρα ολόκληρα τσαντάκια με στιλό και βελόνες.
Λίγο καιρό μετά προστέθηκε και το σύστημα libre όπου με το κινητό, απλά σκανάρα τον αισθητήρα και τέλος!! Πολλά μικρά γκατζετάκια όμορφα στολισμένα με υπέροχα αυτοκόλλητα, μου έκαναν εύκολη τη ζωή μου.. κι εγώ απελευθερώθηκα! Ένιωθα ελεύθερη!
Μέχρι προχθές.. πήγα χωρίς να το έχω προγραμματίσει για μπάνιο στη θάλασσα… (που σημαίνει ότι δεν είχα το γνωστό βαλιτσάκι με τα καλούδια του διαβητικού) και η Αντλία μου πήρε νερό με αποτέλεσμα να χαλάσει.. κι εκεί… όταν διαπίστωσα ότι δεν είχα Αντλία, δεν είχα στιλό, δεν είχα βελόνες, ένιωσα πανικό! Γιατί η ζωή μου είναι απόλυτα εξαρτημένη από την ινσουλίνη!!!
Εκείνη τη στιγμή, προσπαθώντας να διατηρήσω την ψυχραιμία μου, ενημέρωσα τον γαμπρό μου και γιατρό και (ευτυχώς) μου έγραψε (άυλη🙏🙏) ινσουλίνη και παράγγειλα από το Φαρμακείο (δεν έχουν όλα πάντα αυτή που χρησιμοποιείς… )για καλή μου τύχη (!) θα είχα λοιπόν ινσουλίνη σε 4 ώρες….
Δε θυμάμαι τα τελευταία χρόνια να έχουν περάσει τόσο δύσκολα 4 ώρες.. μετρούσα συνέχεια, έπινα μόνο νερό, ζήλεψα ότι έτρωγαν και έπιναν οι γύρω μου κι εγώ περίμενα λεπτό λεπτό να δείξει το ρολόι 18:00!! Θυμάμαι να πηγαίνω νωρίτερα έξω από το Φαρμακείο να περιμένω να ανοίξει.. όταν πήρα τα στιλό ινσουλίνης και τις βελόνες στα χέρια μου, έπιασα τον εαυτό μου να φρικάρει που μετά 9 χρόνια θα ξανά έκανα ένεση…
Γιατί σας τα λέω αυτά;
Σήμερα η εταιρεία με την ευγενέστατη συνεργάτιδα που τρεις μέρες τώρα η καημένη μου τηλεφωνεί κάθε τρεις και λίγο, μου έφεραν καινούργια Αντλία.. και ένιωσα τέτοια ανακούφιση που έκλαψα πολύ την ώρα που την ετοίμαζα για να την βάλω.. και σκέφτηκα..
30 χρόνια! Πολλά! 30 χρόνια που η επιστήμη και η τεχνολογία βοήθησαν να μοιάζουν εύκολα.. όμως! Στο τέλος της ημέρας, αν μείνεις από μπαταρία, ή βελόνα, ή στιλό ινσουλίνης, όλα ανατρέπονται! Ένα απλό περιστατικό που σε όλους μπορεί να συμβεί σε εμάς είναι ζήτημα ζωής!
Δεν είναι εύκολο πράγμα ο διαβήτης!
Το διαβήτη τον κάνουμε εύκολο εμείς, για να μπορούμε να ζούμε σαν όλους εσάς..
Γι αυτό, όλοι εσείς που δε έχετε τέτοιες σκοτούρες, που δεν κουβαλάτε τσαντάκια, ούτε εξαρτάται η ζωή σας από μια ορμόνη, ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΟ ΝΑ ΓΚΡΙΝΙΑΖΕΤΕ! Δείτε πόσο τυχεροί είστε! Υπάρχουν άνθρωποι πλάι σας που αγωνίζονται για το κάθε λεπτό της ανάσας τους!
