Ο αγώνας των οικογενειών των ατόμων με αυτισμό είναι άνισος. Όντας όμως αδιάκοπος καταφέρνει να εμπνέει και να παρακινεί σε δράση πολλούς ανθρώπους για τους οποίους η ευόδωσή του δεν είναι προσωπικό ζήτημα ζωής και θανάτου. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι λίγοι και ο ρόλος τους στις ζωές τις δικές μας και των παιδιών μας είναι κομβικός. Αν δεν υπήρχαν σε αυτές θα βαδίζαμε μόνοι. Δεν θα σταματούσαμε ποτέ να βαδίζουμε, δεν έχουμε άλλωστε τέτοια επιλογή, η κατεύθυνση ωστόσο θα ήταν άγνωστη.
Σήμερα στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Καστοριάς, όλοι οι δημοτικοί σύμβουλοι κράτησαν το χέρι μας και υποσχέθηκαν να μην μας αφήσουν μόνους. Βάζοντας τους εαυτούς τους στη θέση εκείνων που δεν έχουν τη δυνατότητα να επικοινωνήσουν τις τεράστιες ανάγκες τους, όρισαν με διαφορετικό τρόπο τον πολιτισμό.
Ένα πρώτο, εξαιρετικά σημαντικό βήμα έγινε σήμερα και ο δρόμος άνοιξε.
Στην καθεμία και τον καθένα που συνέβαλε στην προσπάθεια αυτή, απευθύνουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Στον δήμαρχο Γιάννης Κορεντσίδης , στους αντιδημάρχους κ. Τσανούσα και κ. Φουλιρά, στα στελέχη των υπηρεσιών του Δήμου, στους συνεργάτες, στα μέλη της επιτροπής ποιότητας ζωής και σε όλους ανεξαιρέτως τους δημοτικούς συνδυασμούς, στην καθεμία και τον καθένα από τους δημοτικούς συμβούλους.
Αν ωστόσο δεν υπήρχαν τα μέλη του σωματείου, οι σταθεροί υποστηρικτές του αγώνα μας, οι εθελοντές μας Θεμιστοκλής Μανούσης , Χρυσούλα Πατρώνου – Παπατέρπου, , Βασιλική Παπαμαντζάρη, Αγλαΐα Δούφλια, Χρήστος Καραντίνος και τόσοι μα τόσοι ακόμη, δεν θα βρίσκαμε ποτέ τον δρόμο, δεν θα είχαμε τις γνώσεις, δεν θα επιτρέπαμε στους εαυτούς μας να αισιοδοξήσουν. Πώς να ευχαριστήσεις κάποιον αρκετά για κάτι τέτοιο;
Στη συλλογικότητα μας έχουμε μάθει ότι η ομαδική δουλειά κάνει θαύματα. Σήμερα στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου όλοι ήμασταν μία ομάδα. Σήμερα ήταν μία βραδιά που έδειξε τι μπορεί να γίνει σε αυτόν τον τόπο από τους ανθρώπους του.
Έχουμε πάρα πολλή δουλειά μπροστά μας, πολλές δυσκολίες, πολλούς σταθμούς. Έχουμε όμως πλέον και ένα σπουδαίο προηγούμενο.
