Ως κάτοικος Μανιάκων του Δήμου Καστοριάς και εν όψει αυτοδιοικητικών εκλογών, την περίοδο κατά την οποία οι υποψήφιοι συνδυασμοί συντάσσουν και παρουσιάζουν τα προγράμματά τους, θα ήθελα να παρουσιάσω μια ιδέα-πρόταση, την οποία πιστεύω ότι συμμερίζονται πολλοί συντοπίτες μου. Ασφαλώς δεν πρόκειται για κάτι νέο, καινοτόμο, πρωτότυπο, αλλά κάτι που δυστυχώς παραμένει στις τελευταίες σελίδες για πολλά χρόνια.
Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με ένα παράδειγμα από άλλη περιοχή. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 έζησα για έναν χρόνο στη Λάρισα. Εκεί έμενα σε ένα σπίτι κοντά στις όχθες του Πηνειού, σε μια ήσυχη γειτονιά με χαμηλή δόμηση, κοντά στο «ανάχωμα», όπως λέγανε οι κάτοικοι της περιοχής. Το «ανάχωμα» ήταν μια περιοχή γύρω από την κοίτη του Πηνειού, στις όχθες του οποίου υπήρχε ψηλή βλάστηση από καλάμια και αγριόχορτα. Οι μικρές πλαγιές που κατέληγαν στην κοίτη του ποταμού ήταν γεμάτες κάθε είδους σκουπίδια, μιας και λόγω έλλειψης φωτισμού τις νύχτες, το σημείο ήταν στέκι παράνομων μεταναστών και γενικότερα περιθωριακών, τοξικομανών κλπ. Προφανώς και ήταν και πολύ επικίνδυνο το μέρος για τους κατοίκους, εκτός από τόπος ρύπανσης.
Επισκέφθηκα και πάλι τον χώρο μετά από περίπου 10 χρόνια. Δεν θα τον γνώριζα με τίποτα αν δεν ήξερα πού ήμουν: Πλατιοί πεζόδρομοι, κιόσκια, δέντρα, λουλούδια, παγκάκια, παιδικές χαρές, δημοτικό αναψυκτήριο…. Πάρα πολλοί πολίτες κάθε ηλικίας περπατούσαν και απολάμβαναν το τεράστιο πάρκο πλάι στο ποτάμι μέρα και νύχτα. Μια όαση πράσινου και δροσιάς, καθαρή και πολιτισμένη.
Κι έρχομαι τώρα να κάνω την σύγκριση με τη δικιά μας παραποτάμια περιοχή στους Μανιάκους, στον δρόμο από Νέα Λεύκη προς Άργος Ορεστικό. Ακριβώς κάτω από τον κεντρικό δρόμο περνάει ο Αλιάκμονας, μόνο που επειδή είναι αναξιοποίητος πολλοί δεν το γνωρίζουν καν. Εμείς, οι κάτοικοι της περιοχής, στους περιπάτους μας πλησιάζουμε το ποτάμι και διαπιστώνουμε με μεγάλη θλίψη κάθε φορά την πλήρη εγκατάλειψη: Πρόχειρα παραπήγματα αφημένα από προσωρινούς καταυλισμούς, όγκοι από τσιμέντα από παλιές κατασκευές, κομμένα δέντρα παρατημένα στο ποτάμι, σκουπίδια πολλά και μια άτυπη χωματερή κάτω από τη γέφυρα, απουσία κάθε είδους φωτισμού το βράδυ και συχνά μια οσμή που παραπέμπει σε αποχετεύσεις που παρανόμως αδειάζουν στο ποτάμι.
Κι όμως, αρκετά χρόνια πίσω, επί δημαρχίας στον τότε δήμο Αγίας Τριάδος του κ. Πανταζή, είχε τεθεί πρόταση για τουριστική αξιοποίηση της παραποτάμιας περιοχής αυτής, με ποδηλατόδρομο, κιόσκια, δρομάκια πεζοπορίας, φωταγώγηση, κλπ. Ο δήμος τότε άλλαξε χέρια, τίποτε δεν προχώρησε, ούτε καν συζητήθηκε, και κατόπιν, με τον τεράστιο καλλικρατικό δήμο Καστοριάς, ουδείς ασχολήθηκε με το κομμάτι αυτό.
Θεωρώντας ότι πρόκειται για ένα έργο πνοής, ανάδειξης της φυσικής ομορφιάς του ποταμού, αναψυχής των κατοίκων της περιοχής αλλά και τουριστικής αναβάθμισης, καλώ τους υποψηφίους όλων των συνδυασμών να το εντάξουν στα σχέδιά τους χωρίς καθυστέρηση. Το όφελος από την αξιοποίηση του χώρου θα είναι σίγουρα πολύ μεγάλο σε σχέση με τον κόπο και τις δαπάνες που θα χρειαστούν.
Ελπίζω και εύχομαι ότι θα προλάβω να δω τη γειτονιά μας μεταμορφωμένη!
Εύη Λ. Νικηφορίδου
2 λεπτά ανάγνωση
