Αυτή η κατ’ ευφημισμόν Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτή η νεοπλασία της γραφειοκρατίας και των συμφερόντων, πότε επιτέλους θα αποφασίσει να συγκροτήσει φορέα αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών;
Η Νότια Ευρώπη έχει καεί, τι περιμένουν; Πόση καταστροφή και πόση λιτότητα ακόμα πρέπει να υποστεί ο Νότος για να ικανοποιηθούν τα ένστικτα του αιμοδιψούς Βορρά; Η Ευρώπη των ευρέων οριζόντων κατά την ετυμολογία της λέξης «Ευρώπη», κατάντησε η φουσκωτή κούκλα των Η.Π.Α., που έτσι και της ανοίξεις τη στρόφιγγα του αέρα ξεφουσκώνει, ζαρώνει, παραμορφώνεται και γίνεται σκουπίδι.
Η Ευρώπη των λαών έγινε ιστορία, έγινε σύνθημα πεταμένο στις πλατείες του ’80, ανάμεσα σε ανεξόφλητες μέχρι σήμερα πλαστικές κομματικές σημαίες και σκισμένες αφίσες!
Η Ευρώπη των λαών έγινε ανέκδοτο, δυστυχώς, για να χασκογελούν οι προγουλοφόροι του άκρατου πλουτισμού κι οι απανταχού «ψεκασμένοι» της Ευρώπης από την υπνόσκονη των δικτύων ενημέρωσης.
Με τη δηλητηριασμένη κοινωνική συνείδηση που συμπυκνώνεται στη φράση «άστο, φιλαράκι, δε γίνεται τίποτα!» στεκόμαστε καθένας στην οθόνη της μοναξιάς του και βλέπουμε την ανάγκη, την οργή και την ανεπάρκεια να πατούν στην πίστη επάνω, στο φιλότιμο, στο νεανικό πάθος και να «παράγουν» ήρωες!
Όχι άλλους ήρωες, όχι άλλους «αθανάτους» μέσα σε φέρετρα, όχι άλλα «αιωνία η μνήμη»!
«Αιωνία η χαρά» να λέμε, «αιωνία η αγάπη»!…μπορούμε;
