Η διορατικότητα αποτελεί μεγάλο προτέρημα και αυτό αποδείχθηκε στην περίπτωση ιδιοκτητών της ABA, Όζι και Ντανιέλ Σίλνα το 1976, οι οποίοι μετέτρεψαν την αρχική τους επένδυση, ύψους 1 εκατομμυρίου δολαρίων, σε περίπου 800 εκατομμύρια δολάρια!
Εάν δεν είστε γνώστες του… αντικειμένου, η ABA ιδρύθηκε το 1967 ως αντίπαλο πρωτάθλημα στο NBA, ενώ μέχρι το 1974 βρισκόταν σε μεγάλη οικονομική στενότητα. Ορισμένες ομάδες, μάλιστα, «κατέρρευσαν» οικονομικά εκείνο το διάστημα και κάποιες άλλες έφτασαν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.
Ωστόσο, μέσα σε αυτή την οικονομική καταστροφή, τα αδέρφια Σίλνα εντόπισαν την ευκαιρία… Η πρώτη τους κίνηση ήταν να αγοράσουν τους Καρολάινα Κούγκαρς, οι οποίοι… χαροπάλευαν, και αμέσως μετέφεραν την ομάδα στο Σεντ Λούις, την τότε μεγαλύτερη αγορά στην τηλεόραση, η οποία δεν είχε δική της επαγγελματική ομάδα μπάσκετ.
Σίγουρα, οι περισσότεροι θα αξιοποιούσαν το franchise, αλλά αντίθετα οι αφοί Σίλνα φρόντισαν να… επενδύσουν σε ένα μακροχρόνιο σχέδιο. Άλλωστε ένιωθαν σίγουροι ότι το NBA θα αποφάσιζε να δώσει τέλος στον ανταγωνισμό με τα αντίπαλα ταλέντα και θα ήθελε να συγχωνευθεί με το ABA, όπως επίσης ότι franchise τους θα είναι ένα από αυτά που θα επέλεγαν να ενταχθούν στο NBA.
Μέσα σε δύο χρόνια, δικαιώθηκαν εν μέρει. Μετά τη σεζόν του 1976, το NBA αποφάσισε να συγχωνευθεί με το ABA, συμφωνώντας να επιτρέψει την είσοδο σε κάποιες ομάδες της ABA: Νάγκετς, Πέισερς, Σπερς, και Νιού Γιορκ Νετς (σ.σ. σήμερα έχουν την ονομασία Μπρούκλιν Νετς).
Δυστυχώς, όμως αυτή η απόφαση άφησε τα αδέρφια Σίλνας και τους Κεντάκι Κόλονελς, εκτός, αλλά για να ολοκληρώσει τη συμφωνία το NBA, προσέφερε στο Σεντ Λούις και στο Κεντάκι από 3 εκατομμύρια δολάρια για να σταματήσουν τη λειτουργία του franchise τους. Ο ιδιοκτήτης των Κόλονελς Τζον Μπράουν δέχθηκε μία νέα προσφορά (3,3 εκ. δολάρια) και τελικά άφησε την ομάδα. Στον αντίποδα, οι Σίλνας απέρριψαν την προσφορά και αυτό δημιούργησε ένα τεράστιο πρόβλημα στο ABA.
Χωρίς συμφωνία με το Σεντ Λούις δεν θα υπήρχε συγχώνευση και ουσιαστικά οι Σίλνας χρησιμοποίησαν την απόφαση τους ως μοχλό πίεσης για να δεχθούν μια αντίθετη προσφορά: Θα λάμβαναν αποζημίωση για κάθε έναν από τους παίκτες τους που θα περνούσαν τη διαδικασία του draft από ομάδα του ΝΒΑ (ποσό που ανερχόταν σε περίπου 2,2 εκατομμύρια δολάρια), όπως επίσης και το 1/7 των δικαιωμάτων των ΜΜΕ καθεμιάς από τις τέσσερις ομάδες ABA που εντάχθηκαν στο NBA (το οποίο αντιστοιχεί στο 57% του πλήρους μεριδίου.)
Τα 2,2 εκατομμύρια δολάρια ήταν πολύ λιγότερα από τα αρχικά 3 εκατομμύρια που προσφέρθηκαν, ενώ επιπλέον, τα τηλεοπτικά δικαιώματα αποτελούσαν μία μεταγενέστερη σκέψη (από το 1986 άρχισαν να μεταδίδονται ζωντανά όλα τα παιχνίδια πλέι-οφ του ΝΒΑ). Μάλιστα, για τα ευρύτερα δικαιώματα των ΜΜΕ… κανείς δεν είχε προβλέψει τη μετέπειτα δημιουργία του διαδικτύου.
Όλα τα παραπάνω αγνοήθηκαν από το NBA και η συμφωνία επετεύχθη. Έτσι οι Σίλνας θα είχαν το μερίδιό τους στα δικαιώματα των ΜΜΕ, όπερ σήμαινε ότι: Όσο υπάρχει το NBA, αυτοί θα πληρώνονται!
Δεδομένου ότι η συμφωνία όριζε ότι καμία ομάδα που θα συγχωνευόταν δεν θα λάμβανε χρήματα από τα τηλεοπτικά για τα πρώτα τρία χρόνια, οι Σίλνας άρχισαν να λαμβάνουν επιταγές περίπου 200.000 $ ετησίως από το 1979! Όχι κι άσχημα…
Και τότε η δημοτικότητα του ΝΒΑ εξερράγη, χάρις στις… παραστάσεις των Μάτζικ Τζόνσον, Λάρι Μπερντ και Μάικλ Τζόρνταν. Οι τηλεοπτικές προσφορές αυξήθηκαν ανάλογα και μέχρι το 2014, οι Σίλνας είχαν λάβει συνολικά περίπου 300 εκατομμύρια δολάρια!
Ναι, κάθε χρόνο, το NBA έγραφε μια μεγάλη επιταγή σε όλα τα franchise που κατείχαν τα δικαιώματα των ΜΜΕ… και μεταξύ αυτών ήταν και το όνομα των Σίλνας.
Τελικά, το NBA κουράστηκε να… κόβει ετήσιες επιταγές, έκανε τους υπολογισμούς και το 2014 διαπραγματεύτηκε μια εφάπαξ πληρωμή περίπου 500 εκατομμυρίων δολαρίων ως αντάλλαγμα για τα δικαιώματα των Σίλνας.
Ενώ αυτό το ποσό ακούγεται υπέρογκο – και είναι – λάβετε υπόψη ότι η τελευταία τηλεοπτική συμφωνία του NBA στις ΗΠΑ κόστισε 2,67 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για 9 χρόνια. Στη συνέχεια, προστέθηκαν συμφωνίες τηλεοπτικών δικαιωμάτων με άλλες χώρες, ενώ τα δικαιώματα ψηφιακής τηλεόρασης μόνο στην Κίνα αξίζουν 140 εκατομμύρια δολάρια ετησίως για 5 χρόνια.
Προσθέστε τα όλα και δείτε το κέρδος των Σίλνας και την έξυπνη κίνησή τους: Αποδέχθηκαν μία πρόταση λιγότερη των 3 εκατομμύριων δολαρίων, η οποία όμως έφερε εγγυημένα χρήματα, τα οποία υπολογίζονται σε περίπου 800 εκατομμύρια δολάρια.
Ουσιαστικά οι Σίλνας προέβλεψαν τις προτιμήσεις των καταναλωτών, όπως και τις αλλαγές στην αγορά και στη βιομηχανία του θεάματος… Ρίσκαραν και τελικά δικαιώθηκαν, ακόμη κι αν κάποιοι τους θεωρούσαν στην αρχή τρελούς. Άλλωστε αυτή την αντιμετώπιση δεν έχουν καθημερινά οι μεγάλοι επιχειρηματίες;
AΠΕ
