Η ημέρα σήμερα είναι δώρο. Η δροσιά της τα χαϊδεύει όλα. Σώματα, ψυχές, σπίτια, κεραμοσκεπές, δρόμοι, μέχρι και τα φύλλα της συκιάς σωπαίνουν- και απολαμβάνουν. Η χθεσινή βροχή, ήσυχη, ποτιστική, συνεχής, το έκανε το θαύμα της. Η καυτή ανάσα του καύσωνα που είχε κυριεύσει τον κόσμο, παραμέρισε δυσαρεστημένη. Είχε σκοπό να τα στεγνώσει όλα, αυτός είναι ο ρόλος της και αφού ο «πολιτισμένος κόσμος» έχει επενδύσει ανάμεσα στα άλλα και στην εξαφάνιση των δέντρων, αυτή η καυτή ανάσα κάνει το δικό της παιχνίδι.
Εν τω μεταξύ εγώ απολαμβάνω την δροσιά με ορθάνοιχτες πόρτες και παράθυρα. Μετράω τις ημέρες του Αυγούστου και σύμφωνα με τα μερομήνια σήμερα είναι Ιανουάριος. Άλλες χρονιές (σκέφτομαι) έκανε βροχερό καιρό όλες αυτές τις ημέρες, και στο River Party δημιουργούσε αναστάτωση. Αλλά τώρα όλα έχουν αλλάξει και η κάποτε φυσιολογική κατάσταση της δροσιάς στο ποτάμι, έχει αλλάξει κ αυτή.
Βέβαια η μητέρα μου επιμένει:« μια βροχή τον Αύγουστο, πάει το καλοκαίρι» επανέλαβε και χθες.
Και αυτή η φράση που κάποτε έμοιαζε με απειλή, φέτος μοιάζει με ωραίο όνειρο, άντε να δροσίσει, σκέπτομαι, να βγούμε βόλτα να περπατήσουμε στην ωραία μας πόλη, να χαρούμε βρε παιδί μου το καλοκαίρι σαν κάποτε…
