Προσπαθείς συνεχώς να βρεις τον εαυτό σου και τον αναζητάς σε κάθε στράτα που εμφανίζεται στο διάβα σου. Νιώθεις πως είναι υποχρέωση αυτή η διαδικασία για τα συναισθήματα σου και γίνεται αυτοσκοπός.
Έτσι κάπως ξεκινάς το ταξίδι χωρίς να το πολύ-καταλάβεις βρίσκεσαι να περπατάς.
Να βρεις τον εαυτό σου.
Να τα βρεις με αυτόν.
Είναι μια διαδικασία που πραγματοποιείται μέσα από πολλά επαναλαμβανόμενα λάθη και δεν βάζεις μυαλό μέχρι να θελήσεις ο ίδιος να το κάνεις. Ώσπου να σταματήσει το κύμα να παφλάζει σηκώνεις μπαϊράκι.
Άλλοτε πετυχαίνεις συνειδητά πως να τον χειρίζεσαι και να τον δαμάζεις, με καλλιτεχνική μαεστρία να δένεις τις άκρες της κλωστής. Μην ξηλωθούν.
Άλλοτε ασυνείδητα και με λίγη τύχη ανακατεύεις σωστά τα χρώματα. Μαθαίνοντας να τον ζωγραφίζεις σε κάθε του μορφή. Μπορείς να βρεις τον εαυτό σου ατίθασο, ανεξέλεγκτο, παρορμητικό, μπερδεμένο, χαμένο.
Να μην ταιριάζει σε καλούπια και νόρμες όπως συνηθίζεται. Ενίοτε τον βλέπεις να κάνει σπασμωδικές κινήσεις σαν παιδί που χάνει και βάζει τα κλάματα.
Σαν πιτσιρίκι που μάτωσε τα γόνατα και φοβάται να ξανακάνει ποδήλατο. Είναι εντάξει όμως όπως και αν τον αντικρίσεις. Αρκεί να πατήσεις το καλντερίμι σου και να έχεις το κουράγιο να τον κοιτάξεις κατάματα, να του πεις, είναι εντάξει.
Ήρθα να μάθω από σένα και να γνωρίσω εσένα όπως ακριβώς είσαι.
Να αποδεχτείς τον συγκάτοικο σου και να τον αγκαλιάσεις.
Να αποτινάξεις ένα-ένα τα αγκάθια που αποκόμισες έως τώρα.
Αυτά που σε κρατούν στο απυρόβλητο και μονοδρομούν τον προορισμό σου. Τότε θα βαδίσεις ξυπόλητος στις πέτρες και θα χαθείς ανάμεσα στις πικροδάφνες να τον ανακαλύψεις. Να βρεις τον εαυτό σου. Να τα βρεις με τον εαυτό σου.
Θα αγαπήσεις και εσύ τις δάφνες τις πικρές που επιβιώνουν σε κακοτράχαλα εδάφη και κατορθώνουν να ανθίζουν.
Να μοσχομυρίζουν σε κάθε ηλιοβασίλεμα. Δίχως να απαιτούν πολλά πολλά, μονάχα λίγο νεράκι που και που να ξεδιψάσουν τη λαχτάρα τους.
Ίσως στο τέλος να τον βρεις σε μια γωνιά να σε περιμένει φορώντας άσπρα λινά πουκάμισα, παίζοντας άρπα με τα ακροδάχτυλα του. Σε ένα μποφοράκι του Αιγαίου την ώρα που η νύχτα κερδίζει τη μάχη. Σε ένα μποφοράκι βρίσκεις τον εαυτό σου να ισορροπεί.
