Καστοριά

Ζήτω που καήκαμε! (του Αντώνη Παπαδόπουλου)

Η χώρα φλέγεται απ’ άκρου εις άκρον! Θάνατος, φρίκη, πόνος, φόβος, καμένα όνειρα, προδομένες ελπίδες και οργή, συνθέτουν το σύννεφο που θρέφει η καταστροφή.
Η χώρα φλέγεται και ο πρωθυπουργός «παίζει με τη φωτιά»! Συγκαλεί τους ηγέτες των Δ. Βαλκανίων και πουλάει αγαδιλίκι. Υποδέχεται τον Ζελένσκι και του υπόσχεται βοήθεια κι εκπαίδευση πιλότων στα F16!
Παίζει με τη φωτιά ο πρωθυπουργός, παίζει αλλόκοτα παιχνίδια, παριστάνει το πρόθυμο και το καλό παιδί της Ευρώπης, που δε λέει όχι στις επιβουλές και τις επικίνδυνες ακροβασίες των γερακιών του ΝΑΤΟ και του μπαρμπα-Μπ(άιντ)εν.
Σε μια ευαίσθητη γεωστρατηγικά περιοχή, με μια Ελλάδα με πολλά προβλήματα οικονομικά και τόση καταστροφή από τις ανεξέλεγκτες πυρκαγιές, αντί να ζητήσει ο πρωθυπουργός στήριξη και αλληλεγγύη από τους γείτονες, «περί άλλα τυρβάζει». Αντί να ξεχέσει την Ευρωπαϊκή Ένωση για την προκλητική αδιαφορία της για την περιβαλλοντική καταστροφή που συντελείται διαχρονικά, αντί να μιλήσει για έναν ευρωπαϊκό μηχανισμό πρόληψης, καταστολής και ουσιαστικής αντιμετώπισης των περιβαλλοντικών καταστροφών, ως συνέπεια της κλιματικής κρίσης, για την οποία ευθύνεται κυρίως αυτή, χώνει τη μύτη του όλο και πιο βαθιά στη φιδότρυπα του ρωσοουκρανικού πολέμου. Δεν ξέρω πόσο στοχευμένη είναι αυτή η πολιτική και ποια είναι τα πραγματικά της ελατήρια.
Κάποιες χώρες προσπαθούν να κρατούν αποστάσεις από αυτή τη διένεξη, τη στιγμή μάλιστα που απέχουν γεωγραφικά και δεν υφίσταται κανένας κίνδυνος στρατιωτικών συνεπειών. Εμείς που είμαστε στο μάτι του κυκλώνα, που είμαστε χρεοκοπημένη χώρα, που έχουμε γονατίσει από μια δεκατριάχρονη σκληρή και απάνθρωπη κρίση, την οποία σημειωτέον μας την επέβαλε η αλληλέγγυα Ευρώπη και όχι η άτεγκτη Ρωσία, εμείς λοιπόν, που έχουμε κάψει τα χέρια μας από τη φωτιά, πάμε τώρα να βγάλουμε τα κάστανα από τη φωτιά … από τη φωτιά που πάει να λαμπαδιάσει ολόκληρο τον κόσμο!
Υπάρχει πεδίο δράσης για παραγωγή εθνικού πολιτικού, κοινωνικού, ανθρωπιστικού έργου, κύριε πρωθυπουργέ. Εκσυγχρονίστε το κράτος, εξορθολογίστε τις απαιτήσεις του, χτυπήστε τη διαφθορά, τσακίστε την παραοικονομία, περιορίστε τις σπατάλες, δώστε λίγη ελπίδα στον μεροκαματιάρη, λίγη αξιοπρέπεια στον συνταξιούχο, ρίξτε μια χούφτα νερό στη φλόγα της καταστροφής, ρίξτε λίγο Μπεταντίν στην πληγή της δημόσιας υγείας, ρίξτε λίγο φως στην αλήθεια, βγάλτε τα τσιρότα από το στόμα της δημοσιογραφίας, καταθέστε μια δάφνη στη δημοκρατία κι ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ!
Με τέτοιο άξονα πολιτικής, η εθνική προκοπή είναι νομοτέλεια. Με την πολιτική όμως, του «χρήσιμου ηλίθιου» κατά τα λεγόμενα του Σόιμπλε… νομοτέλεια, δυστυχώς, είναι η υποτέλεια!

Back to top button