Οι χυλοπίτες μαζί με τον τραχανά, εξακολουθούν να φτιάχνονται στο σπίτι από τα άξια χέρια των γυναικών. “Κόρες” στο ντόπιο ιδίωμα και “πέτρα” στο αρβανίτικο. Στην παρασκευή τους συμμετέχουν όλες οι γυναίκες της γειτονιάς, ειδοποιημένες από την προηγούμενη. «Αύριο θα φτιάξουμε φύλλα στης Ευτυχίας», «Μεθαύριο στης Μαρίκας».
Το άνοιγμα των φύλλων δεν είναι απλή δουλειά. Χρειάζεται τέχνη και επιδεξιότητα για να γίνει το φύλλο λεπτό, σχεδόν διάφανο, ολοστρόγγυλο, χωρίς ψεγάδια. Τέχνη που την μετέφεραν με τον καιρό οι μεγαλύτερες στις μικρότερες. Μέσα σε ατμόσφαιρα χαράς και κεφιού, ανάμεσα σε γέλια και πειράγματα, συναγωνίζονται ποια θα ανοίξει τα περισσότερα.
Παίρνουν τα φύλλα τυλιγμένα στους πλάστες και τα απλώνουν στα καθαρά σεντόνια, κάτω από τον ήλιο να στεγνώσουν και να «σκάσουν» σε μικρά κομμάτια. Όταν τελειώσει το άνοιγμα ακολουθεί τραπέζωμα με πίτες, γλυκά, φρούτα και καλούδια διάφορα.
Με τις ευχές «καλό χειμώνα», «με υγεία να τα φάτε», αποχωρούν δίνοντας ραντεβού την επόμενη μέρα, στο σπίτι κάποιας άλλης γειτόνισσας… Το πανηγύρι θα σταματήσει όταν όλα τα σπίτια της γειτονιάς έχουν φτιάξει αυτά τα καταπληκτικά ζυμαρικά!
