Τα τελευταία δέκα χρόνια, μέσα στα πλαίσια της δουλειάς μου επισκέπτομαι με συνεργάτιδες και συνεργάτες λυκειακές τάξεις των σχολείων μας. Δουλεύουμε με τα παιδιά, μέσα από βιωματικές ασκήσεις, το ζήτημα των έμφυλων προκαταλήψεων και της έμφυλης βίας.
Είναι εκπληκτικό το ποσοστό των παιδιών που απαντούν θετικά στην ερώτηση εάν η ζήλια είναι ένδειξη αγάπης (ποσοστό άνω του 80%). Τα παιδιά μας απαντούν θετικά. Πιστεύουν πως η αγάπη ταυτίζεται με τη ζήλια. Πως το νοιάξιμο ταυτίζεται με την κτητικότητα. Κάθε φορά που συμβαίνει μία γυναικοκτονία, αυτή την σκέψη έχω στο νου. Σκέφτομαι τα παιδιά.
Δυστυχώς μέσα σε όλα αυτά που πάνε τόσο λάθος χρειάζεται να προσθέσουμε και την απόδοση του νοήματος της αγάπης προς τη νέα γενιά.
Η αγάπη σου προσφέρει την αίσθηση της ασφάλειας. Αν δεν είναι έτσι, δεν είναι αγάπη.
