Το όνομά μου, Αναστάσης, το έχω πάρει από τον παππού μου, εκείνον τον φώναζαν Ανέστη
Επιμέλεια κειμένου: Ζέτα Θεοδωρακοπούλου
Δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα από τις ποδοσφαιρικές κουβέντες του μπαμπά με τον παππού, σπάνια μου μιλούσαν για μπάλα, όταν ήμουν μικρός, ούτε τους είχα ακούσει.
Όλοι οι γύρω μου έλεγαν για το πόσο καλοί ποδοσφαιριστές ήταν και οι δύο.
Βέβαια, από μικρός καθόμουν με τους δυο τους και βλέπαμε στην τηλεόραση ποδόσφαιρο, μεγάλες διοργανώσεις, Μουντιάλ, Champions League, παιχνίδια απ’ το Ελληνικό Πρωτάθλημα.
Πηγαίναμε (εμείς μένουμε στη Χλόη, λίγο έξω από την Καστοριά) επίσης με τον μπαμπά στο χωριό, στη Μεσοποταμία απ’ όπου έχει καταγωγή εκείνος και όπου επίσης μένει ο παππούς, και βλέπαμε τα παιχνίδια, ο παππούς δεν ήταν πολύ ομιλητικός γενικά, δεν σχολίαζε, αλλά έλεγε για τους καλούς ποδοσφαιριστές «αυτός είναι καλός παίκτης».
Πλάνα του να παίζει δεν έχω δει, έχω δει κάποιες φωτογραφίες του από αγώνες και βραβεύσεις.
Απ’ όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, μου μιλούσαν για τον παππού και τον μπαμπά, ειδικά όμως για τον πρώτο μού έλεγαν πόσο μεγάλος παίκτης υπήρξε, ότι ήταν ο καλύτερος, ένας ιστορικός παίκτης για την Καστοριά, πρώτος…
Συνέχεια στο athletestories.gr
