Η συμβολή του μηχανικού Βασιλείου Μπεκιάρη, από το Επταχώρι, στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1912, σαν σήμερα.
«Ο μηχανικός Βασίλειος Μπεκιάρης ήταν γέννημα θρέμμα αρχοντικής οικογένειας του Βουρβουτσικού (Επταχωρίου). Η οικογένειά του μετανάστευσε στη Θεσσαλία μετά την απελευθέρωσή της (1881), στο Καζακλάρ (Αμπελώνα Λάρισας) μαζί με πολλές άλλες οικογένειες. Ακολούθησε εθελοντικά τον ελληνικό στρατό το 1912 στην απελευθερωτική του πορεία, παρέχοντας τις πολύτιμες επιστημονικές του γνώσεις». Από το βιβλίο του Επταχωρίτη Δημητρίου Τσίγκαλου «Επταχώρι, ένα πρωτοποριακό χωριό», 1988
Τα παρακάτω είναι περίληψη απ΄το βιβλίο τού Τσίγκαλου:
Όταν ο ελληνικός στρατός κατευθύνθηκε για να απελευθερώσει τη Θεσσαλονίκη βρήκε κατεστραμμένες τις γέφυρες των ποταμών Αξιού και Λουδία.
Τότε η συμβολή του Μπεκιάρη στη «ζεύξη» τους ήταν καθοριστική για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, λίγες ώρες πριν την καταλάβουν οι Βούλγαροι. Για τη μεταφορά των υλικών και την επισκευή των γεφυρών χρειαζόταν περισσότερο από 10 μέρες κατά τον υπολογισμό των επιτελικών μηχανικών. Στην κρίσιμη στιγμή ο Βασίλειος Μπεκιάρης υποστήριξε πως σε 5 ώρες μπορεί να ζεύξει τον Αξιό. Ζήτησε ακρόαση από τον αρχιστράτηγο Κωνσταντίνο, που του είπε: «Μπεκιάρη, αν το πετύχεις, η πατρίδα θα σε ευγνωμονεί και εγώ δε θα σε ξεχάσω.» Σε 5 ώρες η γέφυρα ήταν έτοιμη… χρειάστηκαν μερικά παλαμάρια, μονόξυλα ψαράδων, μπάλες χόρτου, άδεια βαρέλια κρασιού, γρεντιές και σανίδες από στέγες σπιτιών.
Πράγματι, ο Κωνσταντίνος δεν τον ξέχασε και αμέσως μετά την απελευθέρωση, του έδωσε χίλιες λίρες, τις οποίες ο Μπεκιάρης διέθεσε για το ξεκίνημα της κατασκευής «του περίλαμπρου σήμερα ναού της Αγίας Παρασκευής, στο χωριό του Επταχώρι το 1914».
Η προτομή του στήθηκε στο προαύλιο της Αγίας Παρασκευής.
Ιωάννα Λουλάκη
Στο βίντεο αφηγείται ο εκπαιδευτικός Βασιλης Δήμου στην εκπομπή της ΕΡΤ3 “Αληθινά Σενάρια”:
