Απάντηση στα δημοσιεύματα της κυβέρνησης – Τα πρότυπα της δημοσιογραφικής …δεοντολογίας
Στο πλαίσιο των πολύμορφων δράσεων που αναπτύσσουμε για την ανανέωση των συμβάσεων μας, υπήρξε προβολή των θέσεων των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ προς τα έξω.
Αυτόματα, υπήρξε και «αρθρογραφία» από Κυβερνητικά – επιχειρηματικά κέντρα. Τις επόμενες ημέρες και όσο θα εκφράζεται η αλληλεγγύη στα δίκαια και ρεαλιστικά αιτήματα των εργαζομένων είναι σίγουρο ότι θα αναπαραχθούν κι άλλα «δημοσιεύματα» τέτοιου περιεχομένου.
Το θετικό είναι ότι «το βαρέλι δίχως πάτο» όπως παρουσίαζαν η κυβέρνηση και τα διάφορα κέντρα την ΛΑΡΚΟ, σήμερα από τους ίδιους έχει μετατραπεί «σε χρυσορυχειο», επιβεβαιώνοντας την αταλάντευτη θέση των εργαζομένων.
Το αφήγημα ότι «το κράτος δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη της ΛΑΡΚΟ» όπως έλεγαν, οι ίδιοι το διέψευσαν με τις πράξεις τους. 100 εκατομμύρια ευρώ έχουν σπαταλήσει για να σταματήσουν την παραγωγή της ΛΑΡΚΟ και να την ξεπουλήσουν με 6 ευρώ το στρέμμα.
Βέβαια συνεχίζουν να διαστρεβλώνουν την αλήθεια, λένε ότι «αυτά τα χρήματα έχουν δοθεί για τους μισθούς των εργαζομένων που τους τελευταίους 14 μήνες πηγαίνουν στην ΛΑΡΚΟ και κάθονται».
Η αλήθεια είναι ότι:
Στην εργασία πηγαίνουν και κάθονται οι τεμπέληδες. Εμείς πηγαίνουμε στις εγκαταστάσεις της ΛΑΡΚΟ που έχουν σταματήσει να λειτουργούν και να συντηρούνται με εντολή των επενδυτών και απόφαση της κυβέρνησης. Εμείς κάθε μέρα διεκδικούμε «δουλειά, καμίνια και μηχανές να πάρουν μπροστά». Όπως και οι ίδιοι παραδέχονται, «η διακοπή λειτουργίας έλαβε χώρα σε μια περίοδο που οι τιμές του νικελίου είναι σταθεροποιημένες στα ύψη».
Οι εργαζόμενοι από τις 3/3/20 που η ΛΑΡΚΟ μπήκε σε «εκκαθάριση εν λειτουργία», μέχρι και τις 31/7/22 που με εντολή των επενδυτών και απόφαση της κυβέρνησης σταμάτησε η παραγωγή, είχαμε παράξει νικέλιο αξίας 400 εκ ευρώ, κατά επέκταση πληρωθήκαμε από την πώληση του προϊόντος που παράξαμε.
Στις 31/7/22 η Κυβέρνηση σταμάτησε την παραγωγή, μας απέλυσε και μας «αποζημίωσε», «για να υπάρξει οικονομική διακοπή και να γίνει ο διεθνής διαγωνισμός»όπως είπε. Τα χρήματα των αποζημιώσεων έφτασαν τα 23 εκατομμύρια ευρώ συνολικά, δηλαδή 2 εκατομμύρια ευρώ λιγότερα από το ποσό των 25 εκατομμυρίων ευρώ που μας υφαρπάξαν από τις περικοπές μισθών, κατάργηση δώρων εορτών και επιδόματος αδείας, από την έναρξη της εκκαθάρισης μέχρι και την απόλυση μας. Επί της ουσίας αυτο- αποζημιωθήκαμε.
Από 1/8/22 έως και σήμερα που είμαστε συμβασιούχοι στη ΛΑΡΚΟ και έχει σταματήσει η παραγωγή και η συντήρηση με απόφαση της κυβέρνησης και παρά τις διαμαρτυρία μας, πληρωνόμαστε είτε από την πώληση προϊόντων της ΛΑΡΚΟ, όπως σκουριά, είτε από την πώληση δικαιωμάτων εκπομπών ρύπων που υπάρχουν ακόμη 10καδες εκατομμύρια ευρώ διαθέσιμα.
Συμπέρασμα:
«Τα 100 εκατομμύρια του κρατικού προϋπολογισμού» ήταν αρκετά όχι μόνο για να συντηρηθεί αλλά και για να εκσυγχρονίσουν την ΛΑΡΚΟ, σπαταλήθηκαν όμως στις απαιτήσεις της απαξίωσης.
Το «βαρέλι» της ΛΑΡΚΟ έχει «πάτο» και δεν «κινδυνεύει να χαθεί», δεν είναι ψάρι ο ορυκτός πλούτος που μπορεί να μεταναστεύσει σε άλλες θάλασσες. Οι επιχειρηματικοί όμιλοι είναι σε αντιδικία για το ποιος θα «βουτήξει πιο βαθιά σε αυτόν τον πατο».
Η «οικονομική διακοπή» όπως λένε και αφορά την απόλυση των εργαζομένων, έγινε στις 31/7/22.
Χρήματα για την μισθοδοσία των εργαζομένων ουδέποτε έδωσαν από τον κρατικό προϋπολογισμό. Ακόμη και σήμερα μπορούν να αποδεσμεύσουν την πώληση ρύπων, να φέρουν υλικά να συντηρήσουμε και να επαναλειτουργήσουμε τη ΛΑΡΚΟ.
Συνεχίζουμε μέχρι την νίκη
Από την στιγμή που υπάρχει προοπτική, μέχρι να την παραδώσουν στο νέο ιδιοκτήτη θα είμαστε μέσα στην ΛΑΡΚΟ. Τελεία και παύλα. Εμείς είμαστε οι σπιτονοικοκύρηδες και οι επενδυτές οι μουσαφιραίοι.
Δίνουμε ραντεβού με την εργατική τάξη της χώρας μας στις πολύμορφες κινητοποιήσεις που θα αναπτύξουμε διεκδικώντας την ανανέωση των συμβάσεων μας. Σταθμός η μεγάλη ανοιχτή σύσκεψη – συγκέντρωση την Κυριακή 17 Δεκεμβρίου 2023 στις 10.30 πμ στον κινηματογράφο Ίλιον στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου της Λάρυμνας.
