Ένας γόνος αποικιοκρατούμενων (για την ιστορία … οι γονείς του είναι ινδικής καταγωγής και, ως γνωστόν, η Ινδία, όπως και η Κύπρος και πολλές άλλες χώρες, υπέφεραν από τις αποικιοκρατικές πρακτικές τής πάλαι κραταιάς Μεγάλης Βρετανίας), όχι απλά ταυτίζεται με τις πρακτικές των αποικιοκρατών του, αλλά υπερβαίνει εαυτόν εμφανιζόμενος ως «βασιλικότερος τού βασιλέως» προσβάλλοντας κάθε έννοια πολιτικής ευθύνης, διπλωματικής σοβαρότητας, εθνικής αξιοπρέπειας και αστικής ευγένειας. Σημειωτέον δε ότι εκπροσωπεί μια χώρα με την διαχρονικά τυπικότερη και ισχυρότερα θεμελιωμένη αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία στον πλανήτη μας έχοντας μάλιστα στην ιστορία, την παράδοση και τις τάξεις της … βασιλείς, πρίγκηπες, λόρδους και μυριάδες άλλους τιτλούχους τιμών και ευγένειας.
Η ιταμή συμπεριφορά τού Βρετανού Πρωθυπουργού προς τον Έλληνα ομόλογο του -και κατά συνέπεια συλλήβδην κατά τού ελληνικού λαού- είναι προσβλητικότατη και ένδειξη ανασφάλειας αλλά και αναξιότητας να κατέχει ο εν λόγω πρωθυπουργός ένα τόσο υψηλό θώκο. Είναι αξιοπερίεργο πως τόσοι ανάξιοι έχουν καταλάβει υψηλές διοικητικές θέσεις σε ισχυρές χώρες, σε διεθνείς οργανισμούς και σε κατευθυντήριους φορείς που ορίζουν την μοίρα δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Αξιοπερίεργο… Η δε αντίδραση του δηλώνει ενοχή για την παράνομη κατοχή των γλυπτών τού Παρθενώνα και κατά συνέπεια ενισχύσει το διαχρονικό αίτημα τής ελληνικής πολιτείας για επανένωση τους στον αυθεντικό τους χώρο. Το ότι υπολείπεται 20+ μονάδες στις δημοσκοπήσεις είναι ενδεικτικό ότι και οι ίδιοι οι Βρετανοί (προφανώς για δικούς τους λόγους) τον κρίνουν ακατάλληλο.
Από την άλλη, ο Έλλην Πρωθυπουργός με την εύστοχη δήλωση του «… Όποιος πιστεύει στην ορθότητα και το δίκαιο των θέσεων του δεν φοβάται ποτέ την αντιπαράθεση επιχειρημάτων. …”, πρόβαλλε την ανάγκη διαλόγου και όχι κρυφτού απρέπειας. Τα γλυπτά πρέπει να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Η απαγωγή και ομηρεία τους παρακράτησε… Η τέχνη είναι έκφραση πολιτισμού και ο πολιτισμός εδράζεται σε ηθικές αρχές και αξίες και όχι σε κλοπές και απρέπειες.
