Ως γιατρός και ως άνθρωπος μόνο Ντροπή μπορώ να αισθανθώ για τέτοιες εικόνες σε δημόσια νοσοκομεία της χώρας μου!
Εκεί που άνθρωποι ξεψυχούν κάθε μέρα, εκεί που ο πόνος είναι συνήθως αβάσταχτος, εκεί που πολλοί Ευσυνείδητοι γιατροί και νοσηλευτές δίνουν καθημερινό αγώνα, παρά τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζουν.
Στο ίδιο νοσοκομείο νοσηλεύτηκε ο πατέρας μου και έφυγε από ιατρικό τους λάθος. Η αγένεια τους ήταν απαράμιλλη! Μου είπαν χαρακτηριστικά, αν δεν μου αρέσει να τον πάρω στην Αγγλία! Ο πατέρας μου ήταν Έλληνας υπερφορολογούμενος πολίτης και το Βρετανικό κράτος δεν είχε υποχρέωση να τον περιθάλψει, αφού δεν προσέφερε στο εδώ σύστημα.
Υπάρχουν χώροι που μπορούμε να μαζευτούμε κ να γελάσουμε, να κάνουμε ένα ευχάριστο διάλειμμα εν ώρα εργασίας, αλλά Πάντα στα όρια της Ευπρέπειας, συνειδητοποιημένοι που βρισκόμαστε και τι κάνουμε!
Αυτές τις μέρες χάθηκαν τόσοι νέοι άνθρωποι, θρηνήσαμε άδικους θανάτους. Δεν ξέρω πόσοι έχουν τη διάθεση για τρελά κέφια και γλέντια. Προσωπικά νιώθω την ανάγκη της περισυλλογής και της σιωπής, γι αυτό και τελευταίως δεν ανάρτησα κάτι. Θρηνώντας για όσα συμβαίνουν γύρω μας κι ας μην μας αγγίζουν άμεσα.
Επανέρχομαι στο σχόλιο διασήμου υπουργού όταν πριν λίγες εβδομάδες συζητούσαμε για το πτυχίο μου στο Stanford, λέγοντας του πως ήρθα πρώτη ανάμεσα σε 60 άτομα από όλο τον κόσμο και πήρα άριστα σε όλα. Η απάντηση ήταν, τι να τα κάνεις τα πτυχία, δεν διοικείς με αυτά στην Ελλάδα.
Ιδού η έλλειψη παιδείας, γνώσης, κατάρτισης και ενσυναίσθησης λοιπόν. Μήπως πρέπει να αναθεωρήσετε για την κατάντια μας, μπας και αλλάξει κάτι;
Καλή χρονιά σε όλο τον κόσμο!
