Αν και πρόσφατα που είδα τη Μαρία Λαϊνά φαινόταν πολύ ευάλωτη, έδειχνε ότι πλησίαζε το τέλος, μου ήρθε ταμπλάς το νέο για το θάνατο της. Ανέδυε μια απίστευτη γλυκύτητα και ζεστασιά και μια τρέλα στις κουβέντες μας.
Πάντα ένιωθα μια πηγιαία τρυφερότητα για το πλάσμα αυτό με την έμφυτη ποιητικότητα και επαναστατικότητα, από τότε που τη γνώρισα για πρώτη φορά στο Μαγευμένο Αυλό, στο Παγκράτι παρέα με την Ε. και την Ε. γύρω στο 2010.
Η τελευταία φορά που την είδα ήταν στο Διεθνές Φεστιβάλ Αναλογίων τον Σεπτέμβριο που είχαμε και οι δυο αναλόγια.
Η Μαρία προφανώς με το τελευταίο έργο της, Λοξοί Δρόμοι, ένα θεατρικό με λεπτή ειρωνεία & πνευματώδες χιούμορ για το θέατρο, την ψυχική υγεία, την άρνηση της πραγματικότητας. Μια ποιήτρια και συγγραφέας, ένας άνθρωπος που θαυμάζω απεριόριστα.
Φως στην ψυχή σου Μαρία.
