Πριν επτά χρόνια στις 13 Ιανουαρίου του 2017, έφυγε από τη ζωή ο πρωταθλητής και δάσκαλος του Tae kwon do, Σταύρος Πρώιος σκορπίζοντας τη θλίψη στην Καστοριά και όλη την Ελλάδα
Αφιέρωμα της Μαρίας Δούκα στη μνήμη του Σταύρου Πρώιου
Γεννήθηκε το 1958 στον Άγιο Παντελεήμων Αμυνταίου.
Παντρεμένος με την καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής, μαθήτρια του και συνεργάτιδα του Μαρία Δούκα.
Πατέρας δύο παιδιών, της Ελπινίκης-Σοφίας και του Αναστάσιου.
Είχε τελειώσει τη Γεωργική Σχολή όπως επίσης και τη σχολή αναπαλαίωσης στο Μόναχο Γερμανίας, όπου είχε μεταναστεύσει από 6 ετών.
Μιλούσε Γερμανικά, Αγγλικά, Σέρβικα και Τούρκικα.
Ήταν Κάτοχος πτυχίου 8ου ΝΤAN, αναγνωρισμένο από την Ελληνική Ομοσπονδία ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ.
Κάτοχος άδειας άσκησης του επαγγέλματος προπονητή ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ αναγνωρισμένο από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού.
Κάτοχος παγκοσμίου διπλώματος Διαιτησίας ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ καθώς και κάτοχος βραβείου «LEADER» από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ.
Διακρίθηκε ως αθλητής στη Γερμανία, το 1980 ήρθε στην Καστοριά προκειμένου να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία και το 1981 ιδρύει τον αθλητικό σύλλογο « Ο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ » όπου εργάστηκε ως προπονητής έως και τον Νοέμβριο του 2016, από όπου είχαν μαθητεύσει έως εκείνη τη στιγμή 4.500 αθλητές. Η προπονητική του πορεία ήταν επιτυχημένη τόσο σε Πανελλαδικό όσο και σε Διεθνές επίπεδο επί σειρά ετών, έχοντας να επιδείξει συνολικά 9 Παγκόσμιους Πρωταθλητές, 6 Πανευρωπαϊκούς, 4 Βαλκανιονίκες και περισσότερους από 160 Πανελλήνιους Πρωταθλητές, οι περισσότεροι από τους οποίους σπούδασαν λόγω των διακρίσεων τους και σήμερα έχουν αποκατασταθεί επαγγελματικά ως εργαζόμενοι στο Δημόσιο Τομέα.
Ήταν ο «πρώτος διδάξας» της κινησιολογίας της διαιτησίας, γεγονός που τον καθιέρωσε Υπεύθυνο Διαιτησίας στην Ελλάδα καθώς και Διεθνή διαιτητή έως το 1986.
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Ομοσπονδίας ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ και από το 1987 έως το 2005 διετέλεσε Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ.
Το πρωταρχικό μέλημα κι αίτημά του όλα αυτά τα χρόνια ήταν να στηρίζει την πόλη της Καστοριάς με τον αθλητικό τουρισμό, διεκδικώντας να διεξάγονται κάθε χρόνο επίσημοι αγώνες στη πόλη μας και τα κατάφερνε…Βορείου Ελλάδος, Πανελλήνιοι, Πενταεθνές, Βαλκανικοί.
Κάθε φορά που ταξίδευε στο εξωτερικό ως Υπεύθυνος Αποστολής της Εθνικής Ελλάδος, περνούσε πρώτα από το δημαρχείο προκειμένου να προμηθευτεί προσπέκτους της Καστοριάς ώστε να τα προωθήσει.
Το ίδιο χρονικό διάστημα διετέλεσε και Πρόεδρος της Ένωσης Δυτικής Μακεδονίας ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ, όπου διέδωσε το άθλημα και το άνθισαν οι μαθητές του.
Από το 1994 έως το 1996 διετέλεσε Αντιπρόεδρος της Βαλκανικής Ομοσπονδίας ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ και το 1997
Πρόεδρος της Βαλκανικής Ομοσπονδίας ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ.
Το 2006 -2007 διετέλεσε μέλος του πολιτιστικού συλλόγου «Καλλιθέας»,
το 2007 – 2008 διετέλεσε μέλος της αθλητικής επιτροπής του δήμου Καστοριάς και
το 2008 – 2010 διετέλεσε Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 6ου Δημοτικού Σχολείου Καστοριάς.
Υπέρτατη τιμή για την προσφορά του στο άθλημα, το 2004 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας όπου διετέλεσε Αρχηγός της Ελληνικής Αποστολής ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ.
Ο Δάσκαλος μας, ήταν ένας «Δάσκαλος Ζωής» κι έτσι θα τον θυμόμαστε όλοι…ένας ιδιαίτερα ευφυής άνθρωπος, χαρισματικός, εργατικός και δοτικός. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που όλοι οι μαθητές του τον αισθάνονται ως οικογένεια τους και δεύτερο πατέρα. Ήταν πάντα δίπλα τους κι αυτοί πάντα δίπλα του.
Η προσφορά του τόσο στην ανάπτυξη και διάδοση του αθλήματος που τόσο πολύ αγάπησε όσο και η προσφορά του στη πόλη της Καστοριάς και τα παιδιά της, είναι τεράστια, αδιαμφισβήτητη κι αποτελεί τον πολύτιμο θησαυρό που άφησε τόσο στην οικογένεια του όσο και στους μαθητές του.
Φεύγοντας…προσέφερε τους δυο αμφιβληστροειδείς χειτώνες του, τα μόνα όργανα του που ήταν σε καλή κατάσταση μετά από 47 ημέρες στην εντατική, ως το τελευταίο του ανεκτίμητο δώρο ζωής στους συνανθρώπους του.
Ο Δάσκαλός μας μπορεί να μας στέρησε τη φυσική του παρουσία πριν 6 χρόνια, στις 13 Ιανουαρίου του 2017, μαχόμενος παλικαρίσια ως το τέλος, όμως η καρδιά του που ήταν γεμάτη αγάπη, έμπνευση και χαμόγελο
συνεχίζει να μας δίνει παλμό και θα συνεχίσει να δονείται όσο οι ιδέες του μεταδίδονται από όλους εμάς τους ευλογημένους μαθητές του.
‘Αφησε πίσω του ένα τεράστιο έργο, όχι ένα κενό κι οφείλουμε όσοι γαλουχηθήκαμε με τις αξίες, τα ιδανικά του και πιστέψαμε στο όραμά του, να το συνεχίσουμε…
Εκατοντάδες παιδιά που δεν γνώρισε ποτέ ζούνε ήδη με αυτές…!
Επιμέλεια: Μαρία Δούκα
