Είχα την χαρά να επισκεφτώ ως υπάλληλος (35 χρόνια παρακαλώ) της Διεύθυνσης Αγροτικής Οικονομίας της ΠΕ Καστοριάς για ακόμη μία φορά την έκθεση Agrotica στη Θεσσαλονίκη.
Αφού έφτασα έξω από την έκθεση και είδα παρατεταγμένα τα τρακτέρ των αγροτών μας, αλλά διάβασα και τα πανό τα οποία είχαν αναρτήσει, θα ήθελα να γράψω κάποιες γραμμές γι αυτή τη ξεχωριστή ομάδα ανθρώπων.
Είδα πρόσωπα που πολύ εύκολα καταλαβαίνεις ότι ασχολούνται με την γεωργία και κτηνοτροφία μιας και αυτά είναι πολύ ταλαιπωρημένα από τις καιρικές συνθήκες.
Η ζωή τους δεν είναι πράσινα λιβάδια και χαρά, αλλά είναι κρύο, χιόνι, βροχή, λάσπη, είναι ξενύχτια στο μαντρί και πολύ πρωινό ξύπνημα και χωρίς ωράριο.
Είναι αυτοί που αγαπούν τον τόπο τους και έμειναν για να δουλέψουν τη γη και να προσφέρουν σε μας τα τοπικά προϊόντα που όλοι αναζητούμε.
Είδα πρόσωπα με αγωνία, αν θα έχουν παραγωγή, αν η παραγωγή τους είναι ποιοτική, αν πουλήσουν την παραγωγή τους, αν μπορέσουν να τη δώσουν σε καλή τιμή και στο τέλος αφού πάνε όλα καλά αν θα πάρουν τα λεφτά τους από τους εμπόρους και αν δεν έχουν παραγωγή ή ποιοτική παραγωγή λόγω καιρικών συνθηκών ή φυσικών καταστροφών (χαλάζι, καύσωνας, παγετός, πλημμύρες και πυρκαγιές) να αγωνιούν αν θα αποζημιωθούν έγκαιρα αλλά και σε τιμή που θα ανταποκρίνεται (κακό πράμα να μιλάς για τα αυτονόητα) στην πραγματικότητα από τον ασφαλιστικό τους φορέα τον οποίο πληρώνουν κάθε χρόνο.
Έχουν μάθει να στηρίζονται στα χέρια τους και να παλεύουν μόνοι και με τα πάντα.
Η προσφορά τους μεγάλη στην οικονομία και στο περιβάλλον.
ΓΕΩΡΓΟ & ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΟ να μυξοκλαίει και να παρακαλάει δεν έχω δει, απλά ζητούν να μπορούν να συνεχίσουν να είναι αγρότες για να μη τα παρατήσουν.
Σεβασμός στους ΓΕΩΡΓΟΥΣ & ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΟΥΣ μας.
Δημήτρης Σαρρής
