Βγήκε από τη σκιά του πατέρα του, Σωκράτη, αλλά δεν τυφλώθηκε. Ο Πέτρος Μάλαμας έχει ζήσει πολλές ζωές και μας τις εξιστορεί μία προς μία…
Γιώργος Πράτανος
Ήταν σε μια σχολική γιορτή που τραγούδησε δημόσια για πρώτη φορά. Τότε συνειδητοποίησε πως μπορεί να τραγουδάει και μάλιστα αρκετά καλά. «Κανείς άλλος στην τάξη μου δεν τραγουδούσε, πράγμα που μου φαινόταν πολύ περίεργο. Από τότε, όχι μόνο τραγουδούσα σε κάθε σχολική γιορτή, αλλά διάφορα παιδιά που έπαιζαν μουσικά όργανα, με ήθελαν για να τους συνοδεύω με τη φωνή μου. Έφτιαχναν συγκροτήματα ό, τι να ναι και εγώ πήγαινα και τραγουδούσα τα τραγούδια που ήθελαν. Από heavy metal μέχρι ελληνική ροκ».
Κάτι όμως τον ενοχλούσε. Ο μικρός Πέτρος Μάλαμας έπρεπε να μαθαίνει τα τραγούδια που ήθελαν να παίξουν οι άλλοι, αλλά εκείνος δεν τραγουδούσε εκείνα που ήθελε. Εν τω μεταξύ, είχε προηγηθεί το διαζύγιο των γονιών του και η μετακόμισή του μαζί με τη μητέρα του στην Καστοριά.
«Κάπου εκεί, στα 14 μου, άρχισα να ψάχνω για έναν δάσκαλο κιθάρας. Εκεί δεν υπήρχε καθηγητής σε ωδείο, αλλά μου είπαν πως υπάρχει ένας φοβερός κιθαρίστας που είχε επιστρέψει στην Καστοριά. Ήταν ο Φάνης Βελλίδης, ένας κιθαρίστας που ήταν στο Woodstock κι έχει παίξει με τον Eric Clapton. Είχε ζήσει μια πολυτάραχη ζωή και όταν πέθανε ο πατέρας του αποφάσισε στα 60 του, να επιστρέψει στην Καστοριά και να συνεχίσει να τρέχει το χασάπικο του πατέρα του».
Ο Φάνης ήταν αυτοδίδακτος. «Δεν είχε διδάξει ποτέ ξανά, για αυτό και εγώ συνηθίζω να λέω, “να πως δεν έμαθα μουσική”». Οι ιστορίες από τα πρώτα μαθήματα που του έκανε είναι πραγματικά αστείες. Έτσι όπως μου τον περιγράφει, μοιάζει με τον Μιγιάγκι, από το Karate Kid. Μόνο που δεν τον έβαζε να βάφει τοίχους ή να καθαρίζει παρμπρίζ. «Ακόμη τον φέρω μέσα μου κάθε φορά που προσπαθώ να παίξω ένα τραγούδι που έχει δύσκολη μουσική» μου εξομολογείται ο Πέτρος.
«Κιθαριστικά, σαν στιλ, δεν μοιάζω καθόλου με τον πατέρα μου. Θα αναρωτιόταν κανείς, “καλά, ο γιος του Σωκράτη Μάλαμα, κιθάρα δεν έμαθε;». Εύλογα, θεωρώ, μου έρχεται στο μυαλό να τον ρωτήσω αν ο Φάνης Βελλίδης λειτούργησε σαν πατρική φιγούρα για εκείνον, αφού τον πατέρα του δεν τον έβλεπε πλέον τόσο συχνά. «Βέβαια» μου λέει χωρίς να…
Όλη η μεγάλη συνέντευξη στο provocateur.gr
