Ειδικό σχέδιο άμεσης ολιστικής ενδυνάμωσής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας στην πράξη, με μεταρρυθμιστικές δράσεις, πρόσθετη χρηματοδότηση και ενίσχυση σε ανθρώπινο δυναμικό, πριν την οποιαδήποτε δραστηριοποίηση μη κρατικών ΑΕΙ στην Ελλάδα, ζητά από τον Κυριάκο Πιερρακάκη η Σύγκλητος και το Συμβούλιο του ιδρύματος.
Με ένα ψήφισμα που εκδόθηκε -κατά πλειοψηφία- Σύγκλητος και Σ.Δ του ιδρύματος εκπέμπουν κραυγή αγωνίας, τονίζοντας ότι το Πανεπιστήμιο πρέπει να τύχει κρατικής μέριμνας για την έγκαιρη αντιμετώπιση του κινδύνου επιβίωσής του στις νέες συνθήκες όπως αυτές διαμορφώνονται, καθώς από το νομοσχέδιο Πιερρακάκη «απουσιάζει το βασικό ζητούμενο: μία ενιαία στρατηγική με εθνικό σχέδιο δυναμικής μεταρρύθμισης των δημόσιων ελληνικών πανεπιστημίων, και με ειδικό σχέδιο για κάθε πανεπιστήμιο ξεχωριστά, με στόχο τη σύγκλιση μεταξύ τους και συγχρόνως με τον μέσο ευρωπαϊκό όρο»
Το Ψήφισμα της Συγκλήτου και του Συμβουλίου Διοίκησης του Πανεπιστημίου Δ.Μακεδονίας
Ως Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, ένα νέο, ταχέως αναπτυσσόμενο Περιφερειακό Ίδρυμα, παρά τη χρόνια υποστελέχωση και υποχρηματοδότηση, έχουμε αποδείξει ότι αποδεχόμαστε τις προκλήσεις και ανταποκρινόμαστε θετικά σε αυτές, επιτυγχάνοντας υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, διεθνείς διακρίσεις και ουσιαστική σύνδεση της παραγωγής γνώσης με την αγορά εργασίας.
Το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού με τίτλο:
«Ενίσχυση του Δημόσιου Πανεπιστημίου – Πλαίσιο λειτουργίας μη κερδοσκοπικών παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων» αποτελεί σταθμό για την ακαδημαϊκή εκπαίδευση και κεντρική πρόκληση για τα ελληνικά δημόσια Πανεπιστήμια. Σε ό,τι αφορά τα ελληνικά ΑΕΙ, περιλαμβάνει μόνο διατάξεις με χαρακτηριστικά βελτίωσης της λειτουργίας τους και απουσιάζει το βασικό ζητούμενο: μία ενιαία στρατηγική με εθνικό σχέδιο δυναμικής μεταρρύθμισης των δημόσιων ελληνικών πανεπιστημίων, και με ειδικό σχέδιο για κάθε πανεπιστήμιο ξεχωριστά, με στόχο τη σύγκλιση μεταξύ τους και συγχρόνως με τον μέσο ευρωπαϊκό όρο. Η ενδυνάμωση των ελληνικών ΑΕΙ στο σύνολό τους και η επίτευξη της σύγκλισης, ειδικά για τα περιφερειακά ιδρύματα, είναι αναγκαία προϋπόθεση πριν την είσοδο των μη κρατικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα και απαραίτητη για την εξασφάλιση συνθηκών υγιούς ανταγωνισμού.
Για τη σύγκλιση αυτή απαιτείται, μεταξύ άλλων, εναρμόνιση της αναλογίας καθηγητών – φοιτητών, με αποδοχή του πάγιου αιτήματος για τον καθορισμό του αριθμού εισαγωγής φοιτητών ανά έτος ανάλογα με τις δυνατότητες και εισηγήσεις του κάθε Πανεπιστημίου και αναλογική χρηματοδότηση ανά φοιτητή.
Το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, έχει με διαφορά τη χειρότερη αναλογία φοιτητών προς καθηγητές και βρίσκεται στην προτελευταία θέση της χρηματοδότησης ανά φοιτητή μεταξύ των ελληνικών ΑΕΙ, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της ΕΘΑΑΕ.
Η υστέρηση αυτή δεν συνάδει με τον κρίσιμο αναπτυξιακό ρόλο και τη μεγάλη ευθύνη που το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας έχει επωμιστεί για τη Δίκαιη Αναπτυξιακή Μετάβαση της Δυτικής Μακεδονίας στη μεταλιγνιτική της εποχή και την αλλαγή του παραγωγικού της μοντέλου. Το Πανεπιστήμιο έχει ξεκινήσει να υλοποιεί έναν φιλόδοξο αναπτυξιακό σχεδιασμό σε επίπεδο κτιριακής, ενεργειακής και ψηφιακής μετάβασης (ΣΔΙΤ για ανέγερση φοιτητικών εστιών, Τεχνολογικό Πάρκο, Πράσινο Κέντρο Δεδομένων, ενεργειακές αναβαθμίσεις, κ.ά.), που όμως δεν θα έχει στην πράξη αποδώσει έγκαιρα για την ουσιαστική ενδυνάμωση και σύγκλισή του πριν την είσοδο των μη κρατικών ΑΕΙ.
Τα δεδομένα αυτά επιβάλλουν το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, ως νέο και αναπτυσσόμενο περιφερειακό Ίδρυμα με ειδική εθνική αναπτυξιακή ευθύνη, να τύχει κρατικής μέριμνας για την έγκαιρη αντιμετώπιση του κινδύνου επιβίωσής του στις νέες συνθήκες όπως αυτές διαμορφώνονται. Απαιτείται, επομένως, ένα ειδικό σχέδιο άμεσης ολιστικής ενδυνάμωσής του στην πράξη, με μεταρρυθμιστικές δράσεις, πρόσθετη χρηματοδότηση και ενίσχυση σε ανθρώπινο δυναμικό, πριν την οποιαδήποτε δραστηριοποίηση μη κρατικών ΑΕΙ στην Ελλάδα.
Την ευθύνη να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα και το μέλλον του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και συνολικά της ανώτατης εκπαίδευσης στην Ελλάδα την επιβάλλει ο θεσμικός μας ρόλος, ο οποίος είναι κρίσιμος σήμερα περισσότερο από ποτέ, απέναντι στους φοιτητές και στις φοιτήτριες μας, στις οικογένειές τους, στην ακαδημαϊκή μας κοινότητα, στην ελληνική κοινωνία και ειδικότερα για τα περιφερειακά πανεπιστήμια απέναντι στο σύνολο της τοπικής κοινωνίας.
