Η υπόθεση εξελίσσετε στη Μεσοποταμία. Μέσα σε μια παρέα νέον, όπου ένας ανομολόγητος έρωτας γεννιέται
Μόλις ολοκλήρωσα το επόμενο βιβλίο του Στάθη Μασκαλίδη ‘’πικραλίδες’’ με συνεπήρε με την γραφή του, και τις ανατροπές.
Ο συγγραφέας εδώ, παίζει με τον χρόνο, εναλλάσσοντας το παρελθόν, με το παρόν.
Η υπόθεση εξελίσσετε στην Μεσοποταμία. Μέσα σε μια παρέα νέον, όπου ένας ανομολόγητος έρωτας γεννιέται. Τέτοιος που φουσκώνει το πανί του εγωισμού, και τον ταξιδεύει σε ύφαλους και ξέρες..
Άγουρος έρωτας ασμίλευτος, που πονά και πληγώνει πολύ. Οι κεντρικοί ήρωες, τραυματισμένοι, παραζαλισμένοι, παρερμηνεύουν, πια τα πάντα.
Αντεπιτίθενται, με την θιγμένη τους νεανική ορμή. Οι προδοσίες είναι αλλεπάλληλες μεταξύ τους. Τις πετούν όλες πίσω, με μένος.
Και, ωωωω, ναι. Γίνονται όλο και καλύτεροι στον στόχο τους, καταφέρνοντας πλήγματα θανάσιμα.
Τώρα, δεν ξέρουν, τι θέλουν.
Να εξοντώσουν τον αντίπαλο; Τον πόθο; Που τα πρωτόγνωρα ένστικτα τους, διαγράφει; Ή να αφεθούν στα χέρια του; Μαύρος πυρετός έλκει και άλλους στην αρένα του. Συμμαχίες, προδοσίες. Φιλίες, έχθρες. Αλλαγή στρατοπέδου σε ημερήσια διάταξη. Μια αγωνιά, έως το τέλος για τα ανείπωτα, τα ανομολόγητα.
Αγάπησα πολύ σε αυτό το βιβλίο την ειλικρίνεια στην σκέψη του βασικού ήρωα. Ανθρώπινος, τιποτένιος, σπουδαίος. Σπουδαίος, που δεν θυσιάζει, τον βαθιά κριμένο ρομαντισμό του, όσο τιποτένιος και εάν χρειαστεί να γίνει. Ελπίζει και η Ελπίδα του, του κρατά το χέρι έως το τέλος.
Σε ευχαριστώ πολύ Στάθη μου για αυτό το ταξίδι στα άδυτα της ψυχής. Σου εύχομαι καλοτάξιδο.
Να είσαι πάντα ανήσυχος με την πένα σου, να την αφήνεις να σε οδηγεί…
Κορομηνά Γεωργία
