Όταν πριν τρεις μέρες ξεκίνησα να πάω στην Αθήνα, για να παρουσιάσω το βιβλίο μου, διάφορες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου. Σκεφτόμουν πως μόλις άρχιζα μια καινούργια διαδρομή, αχαρτογράφητη ακόμη, σε κείνο το ταξίδι στο όνειρο που πολύ καιρό τώρα κάνω.
Δεν μπορούσα, όμως, να φανταστώ πόσο μοναδική θα ήταν αυτή η στάση στην πρωτεύουσα. Πήρα τόση αγάπη, από τόσο πολλούς ανθρώπους… ενώθηκαν όλοι οι κόσμοι μου.
Φίλοι από τα παλιά, συγγραφείς που θαυμάζω και αγαπάω τον χαρακτήρα και το γράψιμό τους, συνάδερφοι-αδέρφια που έχουμε δώσει μαζί αγώνες μεγάλους, αναγνώστες, άγνωστοι σε μένα (πολλοί από αυτούς γνωστοί τώρα πια) αλλά και γνωστοί, αφού με γνωρίζουν από το προηγούμενο μου βιβλίο, το ΄΄Σαν φυσάει ο Βαρδάρης΄΄, που ήρθαν να ακούσουν για τις πικραλίδες, διαδικτυακοί φίλοι που διαμένουν μόνιμα στην Αθήνα και θέλησαν να με γνωρίσουν από κοντά, συγγενικά, πολύ αγαπημένα σε μένα, πρόσωπα, ο καθηγητής μου από το γυμνάσιο που είχα να τον δω εδώ και δεκαετίες…τι να πω;
Η χθεσινή μέρα θα μου μείνει αξέχαστη.
Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ.
Λίγο περισσότερο τους ομιλητές που τόσο πολύ με βοήθησαν. Πάνο, Ευη, Γιάννη… ένα ευχαριστώ είναι λίγο.
Ευχαριστώ πολύ και τον εκδότη μου, αλλά και την Αναστασία που μου διέθεσε τον τόσο όμορφο αυτό χώρο για να γίνει η παρουσίαση. Να είστε όλοι καλά!
Στάθης Μασκαλίδης
