Δράση Φιλαναγνωσίας με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης , πραγματοποιήθηκε στο Ενιαίο Ειδικό Επαγγελματικό Γυμνάσιο Λύκειο Καστοριάς στις 29 Μαρτίου 2024. Είχαμε την τιμή και την χαρά να υποδεχτούμε στο σχολείο μας την σύγχρονη ποιήτρια κ. Αναστασία Υφαντίδου για να γιορτάσουμε μαζί την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης που εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου.
Η κ. Υφαντίδου, μας μίλησε για την ποίηση, όπου η ποίηση, μέσα από τα δικά της μάτια, είναι οι ιστορίες και τα βιώματα της ζωής των καθημερινών ανθρώπων που περιέχουν πόνο και αδικία και το ποίημα είναι η προσπάθεια του ποιητή να αποτυπώσει αυτά τα βιώματα, μέσα από λιγοστές λέξεις και να τα προσφέρει στον αναγνώστη.
Με την καθοδήγηση του Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού, της κ. Μαρίνας Δέλλιου και της κ. Όλγας Στραβάκου, θίξαμε κοινωνικά ζητήματα με αφορμή τα ποιήματα της κ. Υφαντίδου, από την δεύτερη ποιητική συλλογή της με τίτλο “Κάθαρση”, όπου πραγματεύονται ζητήματα, όπως ο πόλεμος, η αδικία, η έμφυλη βία και ο πόνος που βιώνουν τα παιδιά στον κόσμο μας. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει: “Δεν γίνεται γύρω μου να πεθαίνουν παιδιά, γέροι να πεινάνε κι ας δούλεψαν σκληρά σε όλη τους τη ζωή, άνθρωποι να υποφέρουν, οι κοινωνικές ανισότητες τεράστιες, η παιδεία των παιδιών μας σε εξαθλίωση κι εγώ να γράφω για το ηλιοβασίλεμα. Ο πόνος τους γίνεται ο πιο στίχος μου.”
Μια ομάδα παιδιών του Λυκείου μας, μέσω των δικών τους ποιημάτων, που έγραψαν με την καθοδήγηση της ποιήτριας, εξέφρασαν τα συναισθήματά τους, τα οποία μοιράστηκαν με τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές τους και αντιλήφθηκαν με βιωματικό τρόπο, τον πανανθρώπινο χαρακτήρα τους.
Ευχαριστούμε την κ. Αναστασία Υφαντίδου για την επίσκεψη της και για την δωρεά του βιβλίου της στην βιβλιοθήκη . Οι μαθητές και οι μαθήτριές μας έζησαν δημιουργικές στιγμές μαζί της σε ένα ζεστό και συγκινητικό κλίμα. Η εμπειρία που αποκόμισαν είναι σημαντική γιατί όπως είπαμε στο τέλος της συνάντησής μας, ο καθένας χαράζει τον δικό του μοναδικό δρόμο στη ζωή, όπως οι μαθητές και οι μαθήτριές μας, όπως όλοι και όλες μας. Ακολουθούν μερικά από τα ποιήματα που έγραψαν οι μαθητές και μαθήτριες του Λυκείου μας:
“Όνειρο”
Η καρδιά μου είναι δοσμένη
στον άνθρωπο που αγαπώ
που πάντα στέκεται
κεράκι αναμμένο.
Η αγάπη μας παντοτινή
σαν διαρκείας όνειρο νυκτός
σαν την μέρα που δεν την βρίσκει νύχτα
σαν την νύχτα που δεν ξημερώνει ποτέ.
Και εγώ ξάγρυπνη στο όνειρό μας
το κοινό.
(Ιωάννα Χ.)
“Όταν δεν σε βλέπω”
Όταν δεν σε βλέπω πονάει η καρδιά μου.
Εκεί είναι όλα τα συναισθήματά μου,
όπου τα πιο σημαντικά είναι
η Χαρά, η Ευτυχία και ο Πόνος,
γιατί μου λείπει η μορφή της αγάπης που είσαι Εσύ.
(Χ. Κ.)
Αγάπη, Φόβος, Χαρά, Θυμός, Ελπίδα,
Αισιοδοξία, Εαυτός, Παρέα, Όνειρα,
Πίστη, Ενθουσιασμός, Άνοιξη,
Ουρανός, Φύση…
Τόσες λέξεις, εγώ κρατάω
μία: Αγάπη.
(Άννα Κ.)
Έχω ένα όνειρο,
που είναι η μουσική.
Μου δίνει ενέργεια,
μου δίνει χαρά,
μου δίνει έκφραση,
μου δίνει εκφραστικότητα,
μου δίνει ευτυχία,
μου δίνει τον εαυτό μου.
Μου δίνει φως.
(Μαριάνθη)
ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΕΕΓΥΛ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ
ΔΕΛΛΙΟΥ ΜΑΡΙΝΑ (ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΠΕ23)
