Το Μουσικό Σχολείο Καστοριάς στο Επταχώρι (φωτογραφίες)

Περίπου 700 είναι μέχρι τώρα οι επισκέπτες στα δύο μουσεία μας κατά τη δεκαετία αυτή. Σχολείο πρώτη φορά έρχεται. Ευχαριστούμε τα παιδιά και τους συνοδούς καθηγητές, ήταν από τους καλύτερους επισκέπτες, περιηγήθηκαν και άκουγαν με ενδιαφέρον, έκαναν ουσιαστικές ερωτήσεις. Ιδιαίτερα ευχαριστώ τον φιλόλογο καθηγητή τους, Θεόδωρος Παπαδόπουλος, που επέλεξε στο μάθημά του να ασχοληθεί με την τοπική ιστορία Επταχωρίου. Δεν τον ήξερα, έψαξε και μας βρήκε. Τους είχα στείλει τον προηγούμενο μήνα στο σχολείο τον μεγαλύτερο του χωριού μας Περικλή Δήμου, 94 χρονών, που τους είπε για τα βιώματά του στους δυο πολέμους. (Έτυχε να βρίσκεται εκείνες τις μέρες στην κόρη του στην Καστοριά)

Έγινε λοιπόν φίλοι μου, κάτι από αυτά που έγραψα το 2010 στο σχεδιασμό τού Τζημοπούλειου μουσείου. Ένας από τους σκοπούς –στόχους: «Η διενέργεια εκπαιδευτικών προγραμμάτων» Αυτό έγινε χτες! Προς το τέλος της ξενάγησης στο Τζημοπούλειο τους έβαλα και άσκηση αφού είσαστε μουσικό σχολείο, ψάξτε να βρείτε ποια τα μουσικά όργανα σε γάμους και άλλα γλέντια. Κλαρίνα, βιολιά, ακορντεόν, νταούλια και πιο παλιά και ντέφια βρήκαν. Έκανε μεγάλη εντύπωση σε καθηγητή μουσικό, όταν διαπίστωσε δυο βιολιά μαζί. Ηπειρώτες στην καταγωγή οι Επταχωρίτες, τους είπα. Στο τέλος έχω φωτογραφία που θα δείτε σε γάμο του 1950 δυο κλαρίνα και δυο βιολιά δίπλα δίπλα.

Είναι να μην χαίρομαι;

(Τον κύριο σκοπό, αλλά και άλλους διαβάζουμε εδώ: http://www.eptahori.gr/syllogi-fotografion/

Τέσσερις καθηγητές του σχολείου και σαράντα μαθητές-μαθήτριες (χωρισμένα τα παιδιά σε δύο ομάδες) γνώρισαν το χώρο και την ιστορία των προτομών έξι ηρώων τού΄40, το Τζημοπούλειο και την Τέχνη Επταχώρι. Στη συνέχεια όλοι συγκεντρωθήκαμε στο καφενείο «ρέμα Επταχώρι», όπου συνάντησαν τα παιδιά μεγαλύτερους σε ηλικία, μεταξύ των οποίων ο Θανάσης Σερδένης, 89 χρονών. Γύρω στα οχτώ παιδιά κάθισαν γύρω του και ξεκίνησαν τις ερωτήσεις με την καθοδήγηση του φιλολόγου καθηγητή τους. Ένας μαθητής βιντεοσκοπούσε την κουβέντα-συνέντευξη. Πολλά ρώτησαν με σοβαρότητα και ωριμότητα, σαν μικροί δημοσιογράφοι-ερευνητές. Και ο Νάσιος μας απαντώντας ζωντάνευε όσα έζησε, συγκίνησε, αλλά και συγκινήθηκε…

Κάποιες από τις ερωτήσεις: Τι θυμάστε από τις μέρες που στο χωριό ήταν ο Δαβάκης και οι στρατιώτες του Αποσπάσματος Πίνδου. Τι νιώσατε όταν δίπλα σας επιτέθηκαν οι Ιταλοί. Πώς ήταν η ζωή εδώ στο χωριό κατά την κατοχή. Πείτε μας για το κάψιμο του χωριού. Για την μετεγκατάσταση του Επταχωρίου στον Πεντάλοφο, αλλά κάποιοι και στην Καστοριά στα δυο χρόνια του Εμφυλίου. Για τα χρόνια του Εμφυλίου είπε περισσότερα, αφού ήταν μεγαλύτερος. Συγκίνησε με ιστορίες συμμετοχής του, συγκινήθηκε και ο ίδιος. Σχεδόν έκλαψε κάποια στιγμή, όπως έκανε πριν μερικά χρόνια που τον ρωτούσα γι αυτές τις μέρες και μου αφηγούνταν αυτές τις ιστορίες. Μέχρι και για τον Επταχωρίτη καπετάνιο Γιώργο Γιαννούλη τον ρώτησαν, ήταν αυτός που οργάνωσε την αντίσταση κατά των Γερμανών στο Γράμμο, στα χρόνια της Κατοχής. Για το ρόλο του, αλλά και τους λόγους που οδήγησαν στη στυγερή δολοφονία του το 1948 από συναγωνιστές του, κατά τον Εμφύλιο δηλαδή… Και άλλα πολλά τον ρώτησαν για μία περίπου ώρα.

…………………………………..

Σε θυμήθηκα Δώρα Καρούτα πολλές φορές, έπρεπε τώρα να είναι και η Δώρα εδώ, έλεγα μέσα μου, έρχονταν στο νου όσα ζήσαμε παίρνοντας συνεντεύξεις για πέντε χρόνια (2017-2022) από κατοίκους Επταχωρίου που έζησαν τα παραπάνω γεγονότα. Ήταν για τις εργασίες σου στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και στη συνέχεια γα το μεταπτυχιακό σου στη Φιλοσοφική Θεσσαλονίκης.

Σας θυμήθηκα Αθηνά και Θανάση που πριν μερικά χρόνια είχατε γράψει μεταξύ άλλων τα παρακάτω. Athina Papanikolaou: «Βλέποντας όλα όσα γίνονται εδώ στο Επταχώρι, οραματίστηκα μια μελλοντική εικόνα της πλατείας ΔΑΒΑΚΗ, γεμάτη από φοιτητές τμημάτων Ιστορίας, Κοινωνιολογίας, Λαογραφίας, Γεωλογίας… ερευνητές, περιηγητές, ακαδημαϊκούς να μελετούν την τοπική ιστορία και να δίνουν ζωή στο χωριό.»

Θανάσης Αλμπάντης – Ορεινός Δήμος Βοΐου: «Θέλω να επισημάνω μερικά σημαντικά, κατά την άποψή μου, πράγματα. Δεν είναι μόνον η καταγραφή και διάσωση ενός πλούσιου ιστορικού κ.λπ. υλικού. Τα όσα συγκεντρώθηκαν στο Επταχώρι, και ιδίως οι αφηγήσεις και τα βιώματα αυτών που έζησαν τις ιστορικές εποχές και μας τα παραδίδουν, είναι ένας ανεκτίμητος θησαυρός για ερευνητές και επιστήμονες, ανθρωπολόγους, εθνολόγους, ιστορικούς, λαογράφους, μουσικολόγους, βιολόγους, νομικούς, γεωλόγους, μηχανικούς, βοτανολόγους… Θησαυρός που πρέπει να αξιοποιηθεί, διότι οι μνήμες χάνονται αμετάκλητα.”
Ιωάννα Λουλάκη