Από 14 χρονών που ξεκίνησα να γράφω στίχους,θυμάμαι πως μου άρεσε να δημιουργώ καινούργιες λέξεις.
Κάποια στιγμή ηχογραφώντας το πρώτο μας cd με την πρώτη μπάντα μου ,τους Νωχέλεια,στο στούντιο Magnanimous στη Θεσσαλονίκη σε ηλικία 18 χρονών, είχα ηχογραφήσει σε 2 τραγούδια δύο δικές μου λέξεις.
Η μία ήταν η λέξη “ανεμόσφαιρες”, η άλλη “λιμνοδύτες”.
Τυχαία, κάποιος που βρισκόταν εκεί ,τις άκουσε και με ένα ύφος κάπως ειρωνικό-περιφρονητικό, μας λέει.
“Τι είναι αυτά, δεν υπάρχουν αυτές οι λέξεις”.
Με περίσσιο το θράσσος της νιότης τότε ,του λέω χαμογελαστά ” τώρα υπάρχουν”.
Ψάχνοντας λοιπόν μία λέξη να περιγράψει την κατάσταση που επικρατεί στο κεφάλι και στην ψυχή μου και έτσι προέκυψαν φυσικά και πολλά τραγούδια(γιατί αλλιώς δε γίνεται)είμαι περήφανος που βρήκα την απόλυτη λέξη.
Ίσως να υπάρχουν κι άλλοι που βρίσκουν τον εαυτό τους μέσα σ αυτήν τη λέξη.
Την κατοχυρώνω επί τόπου και σας την αποκαλύπτω… “Ψυχάος”
Μπάμπης Στεφανίδης
