Στο Λεωνίδιο Αρκαδίας, μία εκπαιδευτικός και συγγραφέας, η κα Ελένη Μάνου, δίνει μάχη για τη διάσωση της τσακώνικης διαλέκτου, η οποία ομιλείται κυρίως στη νότια Κυνουρία της Αρκαδίας.
Στην προσπάθειά της αυτή, όπως λέει η ίδια, στέλνει SMS και καληνυχτίζει τα παιδιά της στα… τσακώνικα.
Σύμφωνα με την κα Μάνου, τα τσακώνικα διαφέρουν κατά πολύ τόσο από την Κοινή Νεοελληνική αλλά και τις άλλες γλωσσικές ποικιλίες του ελλαδικού χώρου, διότι δεν προέρχεται από την Ελληνιστική Κοινή αλλά από αρχαία διάλεκτο, τη Δωρική της Λακωνίας, ενώ το δύσβατο της περιοχής αλλά και η σκληρή φύση των Τσακώνων συνετέλεσαν, ώστε να μην αφομοιωθούν.
Η κα Μάνου εξηγεί ότι από την Αττική, την πανελλήνια αυτή γλώσσα, κατά τον 4ο αιώνα με τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου δημιουργείται, διαδίδεται και επιβάλλεται μία διεθνής γλώσσα, η ονομαζόμενη Αλεξανδρινή ή Ελληνιστική Κοινή. Από την ισοπέδωση των αρχαίων διαλέκτων και την αντικατάστασή τους από την Αλεξανδρινή ή Ελληνιστική Κοινή ξέφυγαν κάποιες περιοχές ή σωστότερα, δέχτηκαν λιγότερο την επίδρασή της. Μία από τις περιοχές αυτές είναι η Τσακωνιά, της οποίας η διάλεκτος διατήρησε πολύ περισσότερα στοιχεία Δωρικά.
Η Τσακωνική διάλεκτος, καθαρή επιβίωση της νεολακωνικής διαλέκτου, σήμερα ομιλείται σε εννέα χωριά που βρίσκονται στις βορειοανατολικές πλαγιές του Πάρνωνα, στην επαρχία Κυνουρίας του νομού Αρκαδίας, στο Λεωνίδιο, Πραγματευτή, Μέλανα, Τυρό, Σαπουνακαίικα, Άγιο Ανδρέα, Πραστό, Σίταινα, Καστάνιτσα και στους συνοικισμούς, Βασκίνα, Παλιόχωρα, Σαμπατική, Λιβάδι, Δερνικαίικα, παραλία Τυρού, Άγιο Παντελεήμονα.
