Μια φορά κι έναν καιρό, πειράζοντας το “Στου καπνού τα δαχτυλίδια” του Φοίβου Δεληβοριά, μου βγήκε αυθόρμητα ο τελευταίος στίχος. “Οι δικοί μου ονειρεύονται πως όλοι μας ξυπνάμε”.
Πήγα στο στούντιο, χωρίς να ρωτήσω τον ίδιο, και το ηχογράφησα. Θυμάμαι να κοπανιέμαι στο αμάξι εκστασιασμένος για ένα κομμάτι που, εκείνη τη στιγμή, δεν θα έβγαινε ποτέ!
Αποφάσισα να του το στείλω.
Όταν το έκανα, το έκανα με τρομερή υπερένταση. Περίμενα απάντηση αγχωμένος. Ένα άγχος το οποίο έφυγε με ένα τηλεφώνημα.
Το να παίρνεις την έγκριση ενός ανθρώπου που τον είχες σαν παιδικό ήρωα είναι μεγάλη υπόθεση. Τώρα όταν αυτός είναι διατεθειμένος να συμμετέχει ακόμα και στο βίντεο του συγκεκριμένου τραγουδιού…ε οκ.
Ο Φοίβος είναι ο ορισμός του “what you see, is what you get” και αυτό είναι προς τιμήν του.
Το “ευχαριστώ” είναι πολύ λίγο.
Ιδού λοιπόν, ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ
Ένα τραγούδι για τη γενιά μου που όμως εύχομαι να είναι και για τις νεότερες. Ακούστε το.
Υ.Γ. Ας το λογοκρίνουν κι ΑΥΤΟ. Ποστάρω με επιφύλαξη.
Κόμης Χ
“Οι δικοί μου”
Στίχοι : Κόμης Χ, Φοίβος Δεληβοριάς
Μουσική : Κόμης Χ, Φοίβος Δεληβοριάς
Ερμηνεία : Κόμης Χ, Φοίβος Δεληβοριάς
Μίξη/Μάστερ: Σωτήρης Νούκας
Σκηνοθεσία/Μοντάζ: Γιάννης Λεμονίδης
Cinematography: Γιάννης Λεμονίδης, Χρήστος Νεμποτάκης
