Με μεγάλη θλίψη πληροφορήθηκα την απώλεια του Βασίλη Φαρσαλιώτη, ενός φίλου Καστοριανού γιατρού που ζούσε και ασκούσε την ψυχιατρική στην Αθήνα.
Ο Βασίλης, γιος του Χρήστου γνωστού εμπόρου με καταγωγή από την Κλεισούρα και της Ευαγγελίας , αποφοίτησε από το Λύκειο Καστοριάς το 1977.Είναι ο πρώτος Καστοριανός που εισήχθη στην τότε πρωτοϊδρυθείσα Ιατρική Σχολή Ιωαννίνων και όπου έκτοτε σπούδασαν κάποιες δεκάδες νεώτερων συναδέλφων.
Τον γνώρισα την επομένη χρονιά όταν με υποδέχθηκε ως πρωτοετή φοιτητή και με φιλοξένησε στο σπίτι του με αισθήματα φιλίας και πατριωτισμού.Ο Βασίλης άφησε εποχή,με θετικό αποτύπωμα στα Γιάννενα.Ιδεολόγος,αγνός,αγωνιστής με κοινωνικές ανησυχίες και προβληματισμούς.
Πολύ διαβασμένος και διεισδυτικός στα ρεύματα και τις ιδεολογικοπολικές αναζητήσεις της εποχής.Μπορεί να διαφωνούσες μαζί του,αλλά σε συνέπαιρνε ο πολιτικός πολιτισμός του.
Γνήσιος σοσιαλιστής,που δεν επεδίωξε όσο λίγοι εκλεκτοί,και δεν εξαργύρωσε με πολιτική καριέρα και αξιώματα την δεκαετία του ’80.Ήταν προσωπική του επιλογή να υπερασπίζεται χωρίς ανταλλάγματα την ακεραιότητα των ιδεών,αρχών και αξιών του.Μετά την αποφοίτηση και την λήψη της ειδικότητας της Ψυχιατρικής αποφάσισε να ζήσει,να εργασθεί και να δημιουργήσει οικογένεια στην Αθήνα.
Για πολλά χρόνια τον έβλεπα στην Καστοριά, επιστρέφοντας για να βλέπει όσο ζούσαν,τους αγαπημένους του γονείς.
Εκφράζω τα θερμά,βαθιά και ειλικρινή μου συλλυπητήρια για τον πρόωρο θάνατο του Βασίλη στην οικογένειά του που δημιούργησε,την σύζυγό του Μαρία και τα δύο του παιδιά,καθώς και στην φίλη μονάκριβη αδερφή του Βιβή Φαρσαλιώτου-Ιατρού και την οικογένειά της.
Ζήσης Τζηκαλάγιας
