Καστοριά

Δημήτρης Μάνος: Δύο ανέκδοτα ποιήματα

Golden Boys

Πάντως, εγώ δεν συμφωνώ·
πώς είναι δυνατόν
να υποκύψω στην
παραίνεση
την ώρα που
χιλιάδες νέοι
ακροβατούν
διαθλασμένοι στον
ορίζοντα υπαιτιότητι
αυτών
που τώρα επιζητούν
μια θέση στην
αφίσα
επικαλούμενοι προς τούτο το
συναίσθημα
ενώ ως χθες
(θυμάσαι;)
όταν η συντριβή δεν τους
πλησίαζε
ούτε που υπολόγιζαν το
εύκρατον της
αμφισβήτησης
κι ως
να μην έφτανε αυτό
όταν οι εραστές τού
ήθους πέταζαν
με κίνδυνο ζωής στα
πόδια τους την
αθλιότητα
αυτοί
αγρόν ηγόραζον
μιλούσαν
περί ουτοπίας
περί το άωρον
το όνειδος και τα λοιπά
και μόνον όταν είδαν
επικαλέστηκαν το
έαρ
μιας χειρονομίας
την υγρασία μιας
ματιάς που κάνει
την καρδιά να
θάλλει
να δρέπει γύρη με ηδύτητα
από τους στήμονες του
πάθους
τους μίσχους μιας
δικαίωσης.
Μου γράφεις ότι στέγνωσαν!
Ε, και;
Αυτοί τι διεκδίκησαν;


Καίσαρες, Κύκλωπες, πραίτορες και νάνοι

Ρώτησε να του πουν
τί έσεται
η επανάσταση
εις
τρόπον
ώστε
να γνωρίζει
να ξέρει τί
να κρύψει
να μην πει
σε
περίπτωση
που
προσαχθεί
ως
επικίνδυνος
στο
Τμήμα ―

κι οι
Καίσαρες:

«ουδέν νεώτερον»
του είπαν
και
τον έδωσαν
βορά
στους
Κύκλωπες
στους
Πραίτορες
στους
Κήνσορες
στους
Νάνους.

[ Aπό την ανέκδοτη συλλογή Επί των ήλων ]

Back to top button