Σαν σήμερα 8 Ιουλίου το 1912, στους Ολυμπιακούς Αγώνες στη Στοκχόλμη, ο μεγάλος Έλληνας πρωταθλητής Κωνσταντίνος Τσικλητήρας στέφεται Ολυμπιονίκης κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στο μήκος άνευ φοράς με επίδοση 3,37μ, ύστερα από σκληρή μάχη με τους Αμερικανούς αδελφούς Άνταμς. Ήταν μια νίκη με ιδιαίτερη σημασία για το ελληνικό έθνος εκείνα τα δύσκολα χρόνια, και ο ίδιος γνώρισε αποθεωτική υποδοχή από τον κόσμο, λίγο πριν από το ξέσπασμα των Βαλκανικών Πολέμων.
Ο Τσικλητήρας πέθανε πρόωρα σε ηλικία μόλις 25 ετών ένα χρόνο μετά, στρατευμένος στην πρώτη γραμμή του μετώπου, αρνούμενος να πολεμήσει στα μετόπισθεν.
Ο Τσικλητήρας πέθανε πρόωρα σε ηλικία μόλις 25 ετών ένα χρόνο μετά, στρατευμένος στην πρώτη γραμμή του μετώπου, αρνούμενος να πολεμήσει στα μετόπισθεν.
Το επόμενο χρυσό μετάλλιο που πήρε η Ελλάδα στον στίβο έμελλε να είναι, 80 χρόνια μετά, το 1992 . Στη μνήμη του διοργανώθηκαν για πρώτη φορά το 1963 οι Αγώνες Στίβου Τσικλητήρεια.
Στο βίντεο, ο πλησιέστερος εν ζωή απόγονος του Κωστή Τσικλητήρα μιλάει το 1999 στο πλαίσιο της εκπομπής της ΕΡΤ «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ» με αφορμή μια σύντομη αναδρομή στη ζωή της θρυλικής αυτής μορφής του ελληνικού αθλητισμού.
Υπεραθλητής, με σωματικές ικανότητες αλλά και ψυχικά χαρίσματα, ο Τσικλητήρας ανέβηκε στο βάθρο των νικητών σε δύο Ολυμπιακούς Αγώνες. Γεννήθηκε στην Πύλο Μεσσηνίας το 1888 από εύπορη οικογένεια. Σε νεαρή ηλικία αφιερώθηκε στον αθλητισμό και το 1906 γράφτηκε στον Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο. Η πορεία του υπήρξε ανοδική: στην ΜεσοΟλυμπιάδα έρχεται 6ος στο ύψος άνευ φοράς με 1.30μ και το 1907 κατακτά τρία χρυσά μετάλλια στους Πανιώνιους Αγώνες. Διακρίθηκε επίσης στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου το 1907-1908. Στους τέταρτους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1908 στο Λονδίνο κατακτά δύο αργυρά μετάλλια σε ηλικία 20 ετών που προοιώνιζαν την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου, μια τετραετία μετά, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Στοκχόλμης.
