Από τις 19/6 που μπήκε ο Κωστής στην κλινική περάσαμε και περνάμε πολύ δύσκολες μέρες. Ευτυχώς δεν τις περνάμε μόνες μας, γιατί μας έχετε περιβάλλει όλοι με πολλή ζεστασιά.
Καταρχάς ευχαριστούμε τον εξαιρετικό νευροχειρουργό και άνθρωπο επίσης κ. Στ. Πολυζωίδη και την ιατρική του ομάδα, ανάμεσα τους και τον παθολόγο-λοιμωξιολόγο Δ. Καραπιπέρη, και όλο το νοσηλευτικό προσωπικό της Γενικής Κλινικής – Euromedica που έκαναν ό,τι μπορούσαν για να κρατήσουν τον Κωστή στη ζωή.
Ευχαριστούμε όλους όσους συνέδραμαν και συνεχίζουν να συνδράμουν οικονομικά για την κάλυψη των εξόδων νοσηλείας του Κωστή. Συγγενείς, φίλοι, σύντροφοι, συνάδελφοι, γνωστοί και άγνωστοι.
Να διευκρινίσουμε κάτι.
Ο λόγος που πήγαμε τον Κωστή σε ιδιωτική κλινική, είναι απλά γιατί εκεί είναι ο νευροχειρουργός που τον παρακολουθεί από τότε που γυρίσαμε από την περιπέτεια στην Ισπανία και τον πήγαμε εσπευσμένα. Προφανώς δεν περιμέναμε αυτή την εξέλιξη, μολονότι ο κ. Πολυζωίδης από την αρχή μας εξέθεσε το πόσο δύσκολη και επικίνδυνη ήταν η κατάσταση. Μετά απλά δεν γινόταν να μετακινηθεί. Την ημέρα που αποφασίσαμε να πάρουμε το ρίσκο να τον πάμε σε δημόσιο νοσοκομείο, το ίδιο βράδυ ο Κωστής έφυγε.
Ευχαριστούμε επίσης όλους όσους μας συμπαραστάθηκαν και μας συμπαραστέκονται στο βαρύ μας πένθος. Τους συγχωριανούς μας Βογατσιώτες, τους συγγενείς, τους φίλους, τους συντρόφους από το Συριζα και τη Νέα Αριστερά, τους συναδέλφους, τους γνωστούς.
Ξέρουμε ότι πολλοί ήθελαν να παραβρεθούν στην κηδεία, αλλά είτε δεν μπορούσαν είτε δεν προλάβαιναν.
Δεύτερη διευκρίνιση.
Λόγω καύσωνα, είτε θα γινόταν η τελετή Τετάρτη αργά το απόγευμα είτε Πέμπτη πρωί. Επιλέξαμε να γίνει το απόγευμα της Τετάρτης γιατί ειλικρινά δεν αντέχαμε στην ιδέα να μείνει ο Κωστής 24 και πλέον ώρες σε ένα ψυγείο. Θέλαμε απλά να γίνει η τελετή, να αναπαυθεί επιτέλους η ψυχούλα του. Συγχωρέστε μας αυτή μας την αδυναμία.
Ο Κωστής πλέον αναπαύεται μαζί με την αδελφή του, τη Λίτσα.
Ευχόμαστε σε όλους σας να είστε πάντα καλά εσείς, οι οικογένειές σας και οι άνθρωποι που αγαπάτε.
Να θυμάστε τον Κωστή όπως ήταν. Ένα έξυπνο, χαμογελαστό παιδί που λάτρευε τα ταξίδια, πάλευε να φτιάξει τον κόσμο λίγο καλύτερο και στο σύντομο πέρασμά τους, μας πασπάλισε με την χρυσόσκονή του.
Με αγάπη και ευγνωμοσύνη οικογένεια Μουράτη
(Ξανθή-μαμά Σοφία)
