Το θεατρικό έργο «Έρχομαι τάχυ» είναι μια μονωδία· μια ψυχική κατάδυση στον άδηλο κόσμο της εσωτερικής πραγματικότητας.
Η έλλειψη, ο χρόνος, το φάσμα της απώλειας, η μοναξιά, η ταύτιση ονείρου, ψυχισμού και αντικειμενικότητας οδηγούν στην αναβίωση της χαμένης ευτυχίας την «Κ», που προσπαθεί απεγνωσμένα να δώσει υπόσταση στον μύθο της με μοναδικό όργανο τη γλώσσα.
Το σώμα που φλέγεται, ο ίμερος που μαίνεται, ο Νυμφίος που αναμένεται, ο οίστρος που δεν τιθασεύεται δίνουν στον έρωτα τη μυθική διάσταση που η απομυθοποίηση των καιρών μας του αρνείται. Τα άλογα, ιδιοτελή κριτήρια, όμως, των άλλων, οι μηχανισμοί καταστολής, η βαρβαρότητα και η καταχρηστική τους εξουσία της κλείνουν κάθε οδό διαφυγής.
Μια ωδή πάνω στον έρωτα – το αίτιον του παντός!
