Πόσο μπορεί να απέχει η -σπουδαία αλλά κάπως… άχαρη- τέταρτη θέση από τη δεύτερη; Πόσο μπορεί να απέχει η απογοήτευση για την οριακή απώλεια ενός Ολυμπιακού μεταλλίου, από την αγαλλίαση της κατάκτησής του; Αν το μετρήσουμε σε χρόνο, η απάντηση ποικίλλει. Για τους περισσότερους η απόσταση τείνει στο άπειρο, για κάποιον μπορεί να απέχει μια ολόκληρη τετραετία, για κάποιον άλλον μόνο τρεις ημέρες.
Αν όμως μετρήσουμε την απόσταση σε ψυχικά χαρίσματα, η απάντηση είναι απλή: επιμονή, μαχητικό πνεύμα, μέταλλο πρωταθλητή, νοοτροπία never give up (μην τα παρατάς ποτέ).
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΔΗΜΗΤΡΟΓΛΟΥ
Στις 10 Αυγούστου 2012, όταν ο Σπύρος Γιαννιώτης τερμάτισε τέταρτος στον αγώνα των 10χλμ. κολύμβησης σε ανοιχτή θάλασσα στο Λονδίνο, αισθάνθηκε ότι το όνειρο του Ολυμπιακού μεταλλίου είχε σβήσει. Ηταν ήδη 32 χρονών, δεν θα μπορούσε να φτάσει ως την επόμενη διοργάνωση και να εμφανιστεί ξανά ανταγωνιστικός. Θύμωσε, στενοχωρήθηκε, έκλαψε, ζήτησε συγγνώμη “από όσους απογοήτευσα”.
Στις 29 Ιουλίου 2024, όταν ο Απόστολος Χρήστου τερμάτισε στον τελικό των 100μ. ύπτιο στους Ολυμπιακούς του Παρισιού, είδε το όνειρο να γκρεμίζεται μπροστά του για μόλις δύο εκατοστά του δευτερολέπτου, όσα τον χώριζαν από το βάθρο. Πλησιάζει να κλείσει τα 28 και οι Αγώνες του 2028 στο Λος Αντζελες φαντάζουν πολύ μακρινοί. “Ποιος ζει, ποιος πεθαίνει μέχρι τότε”, δήλωσε ο ίδιος. Ηταν στενοχωρημένος, θυμωμένος, απογοητευμένος. “Μάλλον θα αφήσω το 200άρι”.
Στις 16 Αυγούστου 2016, ο 36χρονος Γιαννιώτης πάλευε με τα κύματα της Κοπακαμπάνα, απέναντι σε ένα τσούρμο νεότερους (ή πολύ νεότερους) αντιπάλους. Εφτασε δεύτερος στον τερματισμό, ανέβηκε στο βάθρο των Ολυμπιακών Αγώνων και έκλαψε ξανά, από χαρά αυτή τη φορά. Εγινε ίνδαλμα μιας ολόκληρης χώρας, που θαύμασε το ασίγαστο πάθος και την επιμονή του. Μόνο ο ίδιος και οι δικοί του άνθρωποι, ξέρουν πώς αληθινά πέρασαν αυτά τα τέσσερα βασανιστικά -αλλά τελικά τόσο απολαυστικά- χρόνια.
Ο Χρήστου δεν χρειάστηκε να περιμένει τόσο πολύ. Την 1η Αυγούστου 2024, μόλις τρεις ημέρες μετά την τέταρτη θέση στο 100άρι, κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στα 200μ. ύπτιο, το πρώτο της Ελλάδας στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων στην κολύμβηση εντός πισίνας. Πανηγύρισε, απόρησε, κοίταξε ξανά και ξανά τον πίνακα για να βεβαιωθεί. Και όταν ανέβηκε στο βάθρο, βούρκωσε. Το πώς έφτασε από το “δεν θα κατέβω” στο μετάλλιο, μόνο ο ίδιος και ο Παναγιώτης Βελέντζας (ο προπονητής του) μπορούν να το απαντήσουν.
Κάπως έτσι γράφεται η ιστορία. Ο χρόνος είναι στιγμές και, μερικές φορές, “κάποια πράγματα έρχονται εκεί που δεν το περιμένεις”, όπως είπε ο Χρήστου στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Γιατί αυτό το παιδί από τα δυτικά προάστια της Αθήνας, που γεννήθηκε την 1η Νοεμβρίου του 1996, πάλευε για την υπέρτατη διάκριση στα 100μ. ύπτιο εδώ και πάνω από μία δεκαετία. Από το 2013, όταν αναδείχθηκε πρωταθλητής κόσμου σε επίπεδο εφήβων στο Ντουμπάι, κουβαλούσε την… ταμπέλα του διαδόχου του πιο επιτυχημένου ως τότε Ελληνα κολυμβητή στην πισίνα, του πρωταθλητή κόσμου και Ευρώπης Αρη Γρηγοριάδη.
Συνεργαζόμενος από τα τέλη του 2015 με τον Παναγιώτη Βελέντζα, ο οποίος βοήθησε τα μέγιστα στην εξέλιξή του (τόσο αγωνιστικά όσο και στο κομμάτι της νοοτροπίας και του αθλητικού χαρακτήρα), ο Χρήστου κατέκτησε τίτλους και μετάλλια σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, τόσο στα 100μ. όσο και στα 50μ., ανέβηκε στην τρίτη θέση του κόσμου στα 100μ. τον περασμένο Φεβρουάριο στη Ντόχα, πανηγύρισε δύο χρυσά τον Ιούνιο στο Ευρωπαϊκό του Βελιγραδίου, προκρίθηκε για πρώτη φορά στην καριέρα του σε τελικό Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά το μετάλλιο του ξέφυγε. “Η τέταρτη θέση δεν μου λέει τίποτα”.
Ολα αυτά τα χρόνια, το 200άρι ύπτιο ήταν πολύ χαμηλά στις προτεραιότητες του Χρήστου. Συμμετείχε σε δύο τελικούς Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων (και άλλη μία φορά σε 25άρα πισίνα), όπου ήταν σταθερά πέμπτος, πήρε ένα χάλκινο μετάλλιο στους Μεσογειακούς του 2018, αγωνίστηκε και στους Ολυμπιακούς του Ρίο -χωρίς να καταφέρει να περάσει από τα προκριματικά- αλλά συνήθως, είτε δεν δήλωνε καθόλου το συγκεκριμένο αγώνισμα σε μεγάλες διοργανώσεις, είτε αποσυρόταν. Η τελευταία φορά που το δοκίμασε ήταν στο Ευρωπαϊκό της Βουδαπέστης, το 2021, αλλά έμεινε εκτός ημιτελικών. Πηγαίνοντας στο Παρίσι, δεν ήταν καν ο καλύτερος από τους δύο Ελληνες του αγωνίσματος, αφού ο 19χρονος Απόστολος Σίσκος είχε καλύτερη επίδοση (1:55.42) κατά σχεδόν ένα δευτερόλεπτο.
Για του λόγου το ασφαλές, ιδού οι προηγούμενες παρουσίες του Απόστολου Χρήστου στα 200μ. ύπτιο σε μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις (σε 50άρα πισίνα):
ΕΤΟΣ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΟΛΗ ΘΕΣΗ 2016 Ευρωπαϊκό Λονδίνο 5η 2016 Ολυμπιακοί Ρίο ντε Τζανέιρο 24η 2018 Ευρωπαϊκό Γλασκώβη 5η 2019 Παγκόσμιο Γκουανγκζού 24η 2021 Ευρωπαϊκό Βουδαπέστη 23η
Για να πετύχει το φαινομενικά ακατόρθωτο, χρειάστηκε να κατέβει από το 1:56.34 (το ατομικό του ρεκόρ πριν το Παρίσι) στο 1:54.82 του τελικού, δηλαδή ενάμισι δευτερόλεπτο. Κι αυτό ήταν το λιγότερο. Χρειάστηκε πρωτίστως να διαχειριστεί τα συναισθήματά του, να μετριάσει την απογοήτευσή του, να βρει κίνητρο, να απελευθερωθεί και να κολυμπήσει πιο ελεύθερα. Είχε περιθώριο μίας κενής ημέρας για να το κάνει και το πέτυχε, επειδή είναι ένας αθλητής με τρομερή προσήλωση και συγκέντρωση, ένας απόλυτος επαγγελματίας σε έναν χώρο που συνεχίζει να θεωρείται -και να αντιμετωτωπίζεται ως- ερασιτεχνικός. Κακά τα ψέματα, κανένας ερασιτέχνης αθλητής, κανένας… χομπίστας δεν μπορεί να φτάσει στο βάθρο των Ολυμπιακών Αγώνων, πολύ περισσότερο σε ένα από τα πλέον ανταγωνιστικά αθλήματα που υπάρχουν.
“Ξέρω το συναίσθημα και ξέρω ότι δεν μπορεί κανείς να σε παρηγορήσει. Να ξέρεις όμως ένα, όλοι είμαστε μαζί σου! Μπορεί να έχασες για 2 εκατοστά το μετάλλιο, αλλά είσαι βγαλμένος από μέταλλο”, του έγραψε ο Σπύρος Γιαννιώτης μετά τον τελικό των 100μ. “Έδειξες το μέταλλό σου!”, επανήλθε ο ίδιος μετά το 200άρι, σαν να ξαναζούσε τη δική του διαδρομή. Τέσσερα χρόνια ή τρεις ημέρες, ο χρόνος είναι σχετικός, όπως δίδαξε ο Αλμπερτ Αϊνστάιν. Και σε τελική ανάλυση, δεν έχει και τόση σημασία, όση έχουν η αφετηρία και ο προορισμός. Και το ταξίδι φυσικά!
Το ΑΠΕ-ΜΠΕ παρουσιάζει το βιογραφικό του “ασημένιου” Ολυμπιονίκη της κολύμβησης, Απόστολου Χρήστου:
Ημερ. Γέννησης 1/11/1996 Σωματείο Ολυμπιακός ΣΦΠ Συμμετοχές σε Ο.Α. 2016, 2021, 2024 Συμμετοχές σε Π.Π. 2015, 2017, 2019, 2022, 2023, 2024 Συμμετοχές σε Ε.Π. 2016, 2018, 2021, 2022, 2024 Διακρίσεις 2ος 200μ. ύπτιο Ολυμπιακοί 2024 4ος 100μ. ύπτιο Ολυμπιακοί 2024 3ος 100μ. ύπτιο Παγκόσμιο 2024 5ος 50μ. ύπτιο Παγκόσμιο 2022 5ος 100μ. ύπτιο Παγκόσμιο 2022 5ος 4Χ100μ. μικτή ομαδική mixed Παγκόσμιο 2024 6ος 50μ. ύπτιο Παγκόσμιο 2023 6ος 4Χ100μ. ελεύθερο Παγκόσμιο 2024 8ος 50μ. ύπτιο Παγκόσμιο 2019 1ος 50μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2022 1ος 50μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2024 1ος 100μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2024 2ος 100μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2022 3ος 100μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2016 3ος 100μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2018 3ος 100μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2021 3ος 4Χ100μ. ελεύθερο Ευρωπαϊκό 2024 4ος 50μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2021 4ος 4Χ100μ. ελεύθερο Ευρωπαϊκό 2016 4ος 4Χ100μ. μικτή ομαδική Ευρωπαϊκό 2016 5ος 200μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2016 5ος 200μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2018 5ος 4Χ100μ. ελεύθερο Ευρωπαϊκό 2018 5ος 4Χ100μ. ελεύθερο Ευρωπαϊκό 2021 7ος 50μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2018 7ος 4Χ100μ. μικτή ομαδική mixed Ευρωπαϊκό 2022 5ος 100μ. ύπτιο Παγκόσμιο 2022 (25μ.) 6ος 50μ. ύπτιο Παγκόσμιο 2022 (25μ.) 7ος 100μ. ύπτιο Παγκόσμιο 2021 (25μ.) 7ος 4Χ50μ. μικτή ομαδική mixed Παγκόσμιο 2021 (25μ.) 8ος 50μ. ύπτιο Παγκόσμιο 2021 (25μ.) 3ος 100μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2021 (25μ.) 3ος 4Χ50μ. ελεύθερο Ευρωπαϊκό 2023 (25μ.) 5ος 200μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2019 (25μ.) 5ος 50μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2021 (25μ.) 7ος 100μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2019 (25μ.) 7ος 100μ. ελεύθερο Ευρωπαϊκό 2021 (25μ.) 7ος 100μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2023 (25μ.) 8ος 100μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2017 (25μ.) 8ος 50μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2019 (25μ.) 8ος 50μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό 2023 (25μ.) 2ος 50μ. ύπτιο Ολυμπιακοί Νέων 2014 1ος 100μ. ύπτιο Παγκόσμιο Ε/Ν 2013 1ος 100μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό Ε/Ν 2014 2ος 50μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό Ε/Ν 2014 2ος 200μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό Ε/Ν 2014 3ος 50μ. ύπτιο Ευρωπαϊκό Ε/Ν 2013
