“Ιθάκη”
-Μακριά απ’ την Ιθάκη σου, αλόγιστα μη φεύγεις.
Αυτή είναι η μοίρα σου και ο προορισμός σου.
Εδώ έχει αλώνι η ζωή στρωμένο,
για να ζήσεις τις περιπέτειες, που θες,
τις γνώσεις, για να πάρεις τις σοφές,
χωρίς τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες,
να τους γνωρίσεις.
Χωρίς τον Ποσειδώνα θυμωμένο να τον δεις.
Τις γνώσεις τις σοφές, ή άλλο, αν πόθησες να πάρεις,
μην άδικα σε χώρες βάρβαρες σαλπάρεις.
Ολόκληρη η Ιθάκη σου καθρέφτης
της ψυχής σου είναι.
Γλυκιά αιτία να γυρίσεις,
αλλά πιότερο γλυκιά αιτία, για να μείνεις.
Να μείνεις, για αυτούς, που αγαπάς.
Κι αυτό, που ψάχνεις, ως αλήθεια στη ζωή σου
θυμήσου είναι και αυτό κοντά, μαζί σου
Εκεί στην άκρη της καρδιάς,
στα σύνορα της γειτονιάς,
στην σκέψη και στον νου σου.
Εκεί σε μια γωνιά του σπιτικού σου….
Μακριά απ΄ την Ιθάκη σου, αλόγιστα μην πας.
Μα αν η ανάγκη σε καλεί,
να ΄σαι σαν γρήγορο πουλί.
Γοργά να πας, γοργά να ΄ρθεις.
Να εύχεσαι να ΄ναι βραχύς
ο δρόμος και ταχύς.
Αυτό, που ψάχνεις, θα το βρεις,
Μόνο… μάνα και πατέρα,
δεν θα ΄βρεις, εκεί πέρα.
Φυλάξου. Μην παραστρατείς.
Η Τροία είναι ο σκοπός σου,
κι η Ιθάκη προορισμός σου.
Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες,
βέβαια, θα τους συναντήσεις.
Σε κάθε στράτα της ζωής,
σε κάθε γεφυράκι,
σε όποια γωνιά κι αν σταθείς,
με όποια μορφή κι αν τους δεις,
έτοιμος να ΄σαι, αν χρειαστεί,
έξυπνο τέχνασμα να βρεις,
να τους αντιμετωπίσεις.
Μη μένεις με αυτούς να μετρηθείς.
Μάθε να φεύγεις να σωθείς.
Τον χρόνο μάθε να μετράς.
Σε αδιάφορα λιμάνια και σταθμούς,
μη σταματάς.
Πραμάτειες ξωτικές, μη σε πλανέψουν.
Μήτε ουσίες και αρώματα εθιστικά,
την σκέψη σου μπερδέψουν
και μήτε έρωτες και ξένα πλούτη σε γητέψουν.
Στης μάγισσας της Κίρκης, της ευπλόκαμης
στο νησί, αν δεν σταθείς,
μήτε Τηλέγονος, μήτε ριζικό κακό,
μήτε θα χάσεις τον καιρό σου.
Και δίπλα απ’ τις Σειρήνες αστόχαστος,
ποτέ να μην περάσεις.
Μήτε λωτό της λησμονιάς, ποτέ να δοκιμάσεις.
Μόνο γνώσεις καλές και βιώματα
απ’ τους σοφούς να πάρεις.
Μα πάντα το νου σου να έχεις στην Ιθάκη.
Μέτρα τον χρόνο σου καλά, κι ώρα να μη χάσεις.
Μην φύγει άσκοπα η ζωή με ξένους και γεράσεις.
Τάχυνε το ταξίδι σου και γύρνα νέος στο νησί,
στη μάνα, που θέλει να σε δει…
Μα αν έρθεις γέρος στο νησί,
με πλούτη απ’ την Τροία, χρυσά φορτία.
κι αφύλαχτα, απερίσκεπτα άφησες τα δικά σου,
είναι αμαρτία…
Χάθηκε όλο σου το βιος.
Μεγάλωσε κι άνδρεψε ο γιος.
Μήτε μάνα θα σε καρτερεί στον κάβο.
Μόνο εγώ ο Λαέρτης ο φτωχός,
κάθε μέρα το καντήλι της, που ανάβω.
Βρεγμένο το μαντήλι της από καημό
και μόνο πίκρες στην ζωή της αριθμώ.
Και τυχερός θα είσαι, αν ακόμη ζω
και με ξεπροβοδίσεις,
να πάρεις την ευχή μου,
πριν με νεκροφιλήσεις.
Τίποτε απ’ τα παιδικά χρόνια
του Τηλέμαχου, δεν θα ‘χεις να θυμάσαι..
Μήτε παιχνίδια και αγκαλιές..
Bουβά θα κλαις και θα λυπάσαι.
Μήτε να του διδάξεις αρχαία πάλη.
Mήτε αγωνίσματα, άλλα καινούρια.
Μήτε το βέλος πώς περνά,
απ΄ τα δώδεκα τσεκούρια..
Και η Πηνελόπη σου, η πιστή κι αυτή,
που ακόμη σε προσμένει, σαν ξένη..
Kρύα κρατάει στα χέρια της καρδιά.
Kρύα.. και πικραμένη.
Φτωχική θα εύρεις την Ιθάκη.
Κι αν έγινες αληθινά σοφός,
όπως οι άλλοι λένε,
ξέρεις..
όπου κι αν πας..
επιστροφή σ΄ ό ,τι αγαπάς,
αυτό σημαίνει ΙΘΑΚΗ.
Θεοφανώ Π. Θεοχάρη
21-1-2022
