Η εμφανής κατοχή και χρήση των κινητών τηλεφώνων, οι αυτόνομες τάξεις (χωρίς εκπαιδευτικούς), το καλάθι του μαθητή, τα νέα σχολικά βιβλία (από τον Σεπτέμβρη του 2026), τα χιλιάδες εκπαιδευτικά κενά και η καταφανέστατη άγνοια του Υπουργείου Παιδείας για την σχολική πραγματικότητα ή αλλιώς …καλή σχολική χρονιά.
Το Υπουργείο Παιδείας και η κυβέρνηση γενικότερα αρέσκονται στο ξεκίνημα κάθε σχολικής χρονιάς να παρουσιάζουν τις σημαντικές αλλαγές που φέρνουν στην εκπαιδευτική διαδικασία έτσι ώστε να συντηρήσουν το παραμυθάκι της στήριξης και της σημασίας που δίνουν στο δημόσιο σχολείο. Στην πραγματικότητα, αυτό που κάνουν είναι να απεργάζονται την υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου έχοντας βέβαια στραμμένη την προσοχή της στην ικανοποίηση των αναγκών και επιθυμιών των ιδιωτικών συμφερόντων και του κεφαλαίου. Ας δούμε όμως ποιες είναι πραγματικά οι αλλαγές που φέρνει η κυβέρνηση στο δημόσιο σχολείο.
Η κυβέρνηση θεωρεί σημαντική αλλαγή για την εκπαιδευτική διαδικασία τον διορισμό 10.000 εκπαιδευτικών. Βέβαια, το ίδιο το γεγονός ότι θεωρείται δηλαδή αλλαγή ο διορισμός εκπαιδευτικών, από μόνο του αποτελεί μία ντροπιαστική διαπίστωση. Φυσικά και δεν διαφωνούμε με τον διορισμό εκπαιδευτικών, αλλά όταν τα εκπαιδευτικά κενά είναι τουλάχιστον πενταπλάσια, εύκολα καταλαβαίνει κανείς πόσο μακριά είμαστε από την πραγματική αλλαγή που θα σήμαινε η κάλυψη όλων των εκπαιδευτικών κενών με μόνιμους διορισμούς. Η πρόσληψη άλλωστε 28.773 αναπληρωτών μέχρι σήμερα, αποκαλύπτει το μέγεθος του προβλήματος της υποστελέχωσης των σχολείων, που, παρά τις “φιλότιμες” αντιεκπαιδευτικές προσπάθειες του Υπουργείου Παιδείας, συνεχίζει να παραμένει σε δυσθεώρητα ύψη. Η εξαφάνιση εκπαιδευτικών κενών με συγχωνεύσεις/συμπτύξεις τμημάτων, με τη μη έγκριση ολιγομελών τμημάτων, με την εφαρμογή της προσαύξησης του 10% στον αριθμό των μαθητών ανά τμήμα, με την εισαγωγή των ψηφιακών σχολικών τάξεων στις απομακρυσμένες περιοχές και γενικότερα με την εφαρμογή όλων των αντιεκπαιδευτικών ρυθμίσεων που έχει φέρει τα τελευταία χρόνια, το μόνο που καταφέρνει είναι να αποκαλύπτει την λογιστική προσέγγισή της κυβέρνησης στη διαχείριση του εκπαιδευτικού δυναμικού και την αδιαφορία της για τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας.
Η απάντηση του Υπουργείου στη στελέχωση των απομακρυσμένων σχολείων είναι οι “αυτόνομες τάξεις”. Τάξεις δηλαδή που θα λειτουργούν δια ζώσης για τις βασικές ειδικότητες και με σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση για όλα τα υπόλοιπα μαθήματα, όπως αναφέρει το υπουργείο. O χαρακτηρισμός βέβαια μίας τάξης ως “αυτόνομης”, την ώρα που θα έχει μόνο τρεις εκπαιδευτικούς δια ζώσης και οι υπόλοιποι θα βρίσκονται σε άλλη περιοχή ή/και σε άλλο νησί και θα ανήκουν σε άλλο σχολείο, απλώς μας ξεπερνά. Επιπλέον, ο διαχωρισμός σε “βασικές” ειδικότητες και “υπόλοιπα” μαθήματα απλώς έρχεται να επιβεβαιώσει για άλλη μία φορά την προσέγγιση που έχει η κυβέρνηση της Ν.Δ. για την παιδεία. Φυσικά, δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε ότι η εξ αποστάσεως εκπαίδευση δεν είναι εκπαίδευση αφού έχει γίνει πλέον κατανοητό από όλους.
Έχουμε επισημάνει αρκετές φορές ότι οι “αυτόνομες” ή αλλιώς ψηφιακές τάξεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά o προάγγελος μίας μετεξέλιξης και ίδρυσης τελικά αμιγώς ψηφιακών σχολείων ανάλογων των cyber schools των ΗΠΑ. Σε αυτό βέβαια συνηγορεί και μία σειρά άλλων ρυθμίσεων που φέρνει το υπουργείο παιδείας. Το ψηφιακό φροντιστήριο για παράδειγμα έρχεται ως υποκατάστατο της δια ζώσης ενισχυτικής διδασκαλίας και της πρόσθετης διδακτικής στήριξης σε μία στιγμή που τα παιδιά δεν έχουν ισότιμη πρόσβαση στις ψηφιακές υποδομές. Ταυτόχρονα, οι διαδικασίες πρόσληψης στο ψηφιακό φροντιστήριο και η εισαγωγή της συνέντευξης σε αυτές, παραβιάζουν τον πίνακα κατάταξης των υποψήφιων εκπαιδευτικών, ενώ την ίδια ακριβώς στιγμή ο προσληφθείς εκπαιδευτικός θα παίρνει περισσότερα μόρια από αυτά που παίρνουν όλοι οι άλλοι ήδη προσληφθέντες εκπαιδευτικοί! Στην πλατφόρμα για τον σχολικό εκφοβισμό έρχεται να προστεθεί η ηλεκτρονική εφαρμογή για τον Σχολικό Επαγγελματικό Προσανατολισμό (ΣΕΠ), που σηματοδοτεί την είσοδο του ιδιωτικού τομέα στο δημόσιο σχολείο, αφού ιδιωτικές εταιρείες θα αναλαμβάνουν τον επαγγελματικό προσανατολισμό των μαθητών της Α΄ Λυκείου, ενώ το νέο ψηφιακό εργαλείο (e-parents) για τους γονείς και κηδεμόνες απλώς θα τους απομακρύνει ακόμη περισσότερο από το σχολείο.
Το Υπουργείο Παιδείας παρουσιάζει σαν σημαντική αλλαγή την απαγόρευση της χρήσης του κινητού τηλεφώνου, κάτι βέβαια που ισχύει εδώ και αρκετά χρόνια, ενώ ταυτόχρονα υπονομεύει την ίδια την απόφασή του αναφέροντας “… θα απαγορευτεί η εμφανής κατοχή και χρήση του κινητού …”, ενώ ο ίδιος ο πρωθυπουργός λέει: “Δεν έχουμε κατά ανάγκη την απαίτηση να έχουμε 100% συμμόρφωση από την πρώτη στιγμή…”. Τι θα περίμενε κανείς όμως από μία κυβέρνηση που δεν συμμορφώνεται σε δικαστικές αποφάσεις και παραβιάζει συνειδητά τα δικαιώματα των αναπληρωτών εκπαιδευτικών αρνούμενη να τα εξισώσει με αυτά των μόνιμων;
Τέλος, μόνο θυμηδία μπορεί να προκαλέσει η αναφορά στην επικαιροποίηση του περιεχομένου των σχολικών βιβλίων της πληροφορικής, όταν τα περισσότερα σχολικά εγχειρίδια έχουν να αντικατασταθούν εδώ και 20, και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και 25 χρόνια, ενώ η διάθεση των νέων βιβλίων, η έκδοση των οποίων φαίνεται ότι θα καταλήξει σε φροντιστηριακούς οργανισμούς, μετατίθεται για άλλη μία φορά και προσδιορίζεται για τον Σεπτέμβρη του 2026.
Κλείνοντας, και με διάθεση σκωπτική, σκεφτήκαμε να προτείνουμε στην κυβέρνηση την ψηφιοποίηση των εκπαιδευτικών με τη βοήθεια της Τεχνητής Νοημοσύνης, αλλά φοβηθήκαμε μήπως τελικά το εκλάβουν στα σοβαρά και εγκρίνουν κάποιο κονδύλι για την υλοποίηση της πρότασης μας. Θεωρήσαμε λοιπόν σωστό να προτείνουμε τελικά στην κυβέρνηση, της οποίας η απάντηση σε κάθε πρόβλημα είναι μία πλατφόρμα και ένα καλάθι, να νομοθετήσει το καλάθι του υπουργού στο οποίο ο κάθε υπουργός της κυβέρνησης θα βάλει μέσα τα προσωπικά του αντικείμενα από το υπουργικό γραφείο και θα μας αδειάσει επιτέλους τη γωνιά ή και τη χώρα (σημ. συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού). Επιπλέον, και για τους λάτρεις της τεχνολογίας, το καλάθι θα λειτουργεί και σε ψηφιακή μορφή.
Πάνω από όλα τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας.
Δημόσιο δωρεάν σχολείο των ίσων ευκαιριών, της ίσης πρόσβασης και της ίδιας γνώσης για όλα τα παιδιά.
