Άραγε οι ρίζες του καθένα μας έχουν κάποια αξία; Χρειάζεται να ανατρέχουμε στο παρελθόν, στους προγόνους μας; Πού έζησαν, πώς έζησαν, με ποιους έζησαν;
Στην προχθεσινή πορεία στην Παλιά Κοτύλη πέρασα από το σπίτι των παππούδων. Βέβαια μόνο κάποιες πέτρες “επέζησαν” στη φθορά του χρόνου (φωτο).
Αλλά εκεί στα χαλάσματα γεννήθηκαν οι πρόγονοι, με δύσκολες συνθήκες, αγωνίστηκαν με ελάχιστα μέσα, έδωσαν στην πατρίδα (οι δύο παππούδες μου πολέμησαν επί χρόνια στη Μικρά Ασία).
Σε δύσβατα άγονα μέρη χωρίς βασικές υποδομές κράτησαν όρθια την Ελλάδα μας, τη μεγάλωσαν.
Σήμερα με τόσα μέσα και συρρικνωνόμαστε! Όλη η Ελλάδα αλλάζει. Εγκαταλείπονται χωριά, μετακινείται ο πληθυσμός προς τις μεγάλες πόλεις και παραλείπουμε την τάση να μαθαίνουμε για τις ρίζες μας. Που είναι η αρχή μας.
Μήπως κάπου κάνουμε λάθος.
Γιατί δεν υπάρχει δέντρο χωρίς ρίζες, ούτε κοινωνία χωρίς παρελθόν, χωρίς ήθη και έθιμα.
Χωρίς ρίζες…
Βασίλη Κωνσταντίνου
