Ο Ιερός Ναός Γεννήσεως της Θεοτόκου στο Παλαιό Κωσταράζι του Δήμου Άργους Ορεστικού πανηγυρίζει και οι λόγοι για να επισκεφτεί κάποιος το «Μαρτυρικό» χωριό ποικίλλουν.
Ο Ιερός Ναός Γεννήσεως της Θεοτόκου στο Παλαιό Κωσταράζι του Δήμου Άργους Ορεστικού πανηγυρίζει και οι λόγοι για να επισκεφτεί κάποιος το «Μαρτυρικό» χωριό ποικίλλουν.
«Η αγάπη που έχουμε για το Παλαιό Κωσταράζι ξεκινάει λόγω της γιορτής στις 7 του Σεπτέμβρη, παραμονή του Γενεσίου της Θεοτόκου. Είναι αυτή η ομορφιά, το ξενύχτι, η επαφή με τη φύση, οι ιστορίες που ακούμε, το “όλοι μαζί” που συγκεντρώνει τους Κωσταραζινούς εδώ.
Οι πρώτοι που έρχονταν ήταν οι γονείς μας, οι πρώτοι που έφυγαν και από το χωριό. Είναι η ένωση με τα δεσμά του παρελθόντος και αυτό πέρασε σε εμάς ως μνήμη», μου αφηγείται η Όλγα έξω από το πέτρινο σχολείο του Παλαιού Κωσταραζίου.
«Εδώ εκκλησιαζόμαστε. Θα συναντήσεις διάσπαρτες παρέες στον “Μαρτυρικό” οικισμό, και κατασκηνωτές. Οι σύλλογοί μας μοιράζουν παραδοσιακά εδέσματα και στήνεται γλέντι. Είναι σημείο αναφοράς», συμπληρώνει ο Λευτέρης Βολογιάννης, πρόεδρος της κοινότητας Κωσταραζίου.
Στο Παλαιό Κωσταράζι του Δήμου Άργους Ορεστικού το σχολείο και η εκκλησία είναι τα μόνα κτήρια που στέκουν αγέρωχα μεταξύ των χαλασμάτων, τα οποία υπενθυμίζουν την «αποφράδα μέρα» της 13ης Απριλίου 1944· τη μέρα που, οι γερμανικές κατοχικές δυνάμεις, πυρπολούν το Κωσταράζι και το «ρημάζουν» ολοσχερώς, τριάντα δύο χρόνια μετά την πρώτη καταστροφή του από τους Οθωμανούς.
Εκεί ανάμεσα ξεναγήθηκα, τυχαία, στις αρχές του καλοκαιριού, όπου ήρθα σε επαφή με τις «μελανές» σελίδες της ιστορίας αυτού του τόπου και, κυρίως, ενημερώθηκα για τις ενέργειες που λαμβάνουν χώρα σήμερα. Περιηγητές στο ταξίδι αυτό ήταν ο Λευτέρης, η Όλγα και ο Γιώργος· τρεις άνθρωποι, μόνιμοι κάτοικοι του Νέου Κωσταραζίου, που ο καθένας από το μετερίζι του και όλοι μαζί συσπειρωμένοι λειτουργούν με αγάπη και μεράκι για την ανάπτυξη και προώθηση της περιοχής.
Κάθε φορά, λοιπόν, που θα επιστρέφω σε αυτά τα μέρη ως επισκέπτρια, ξέρω ότι έχω τρεις νέους φίλους: τον Λευτέρη Βολογιάννη, την Όλγα Ζέλκα και τον Γιώργο Μπέκα.
Λευτέρη, πώς βρέθηκες στη θέση του προέδρου της κοινότητας Κωσταραζίου;
Έφυγα από το Κωσταράζι το ’97, επτά χρόνων. Μεγάλωσα, δούλεψα και παντρεύτηκα στη Θεσσαλονίκη. Και το 2020 -μετά από πολλή σκέψη και «μπούχτισμα» στη μεγαλούπολη- με αφορμή τον κορωνοϊό, γύρισα πίσω.
Αυτό που διέκρινα, ερχόμενος στο χωριό, ήταν μια…
Συνέχεια στο theopinion.gr
