Όταν η “Πόλις εάλω”, υπήρχαν στα τείχη οι ηρωικώς μαχόμενοι υπερασπιστές πού έπεφταν από το σπαθί του βάρβαρου κατακτητή.
Όταν το πανέμορφο δένδρο έπεφτε, “η Καστοριά εκοιμήθη”.
Δεν αποτελεί κι αυτό μία βαρβαρότητα χωρίς επιστροφή;
Θα περιμένουμε μήπως την αφύπνιση μαζί με αυτήν του μαρμαρωμένου Αυτοκράτορα;
Αίσχος – Όνειδος- Ντροπή
Ζήσης Τζηκαλάγιας
