Επειδή πια η ζωή μας έχει γίνει κάπως απρόσωπη είμαστε κατά βάση μακριά ο ένας από τον άλλον κοιτώντας ο καθένας την δουλειά του και ένα στενό κύκλο γύρω του, έτσι υπάρχουν ελάχιστες περιπτώσεις που δείχνουμε ή και χρειαζόμαστε την αλληλεγγύη η μας την αλληλοβοήθεια μας.
Στην ορειβασία όπως και σε άλλες συλλογικές δράσεις συλλόγων- ομάδων, νιώθεις το ανθρώπινο στοιχείο γύρω σου ,την ανάγκη για τη βοήθεια του διπλανού σου ,αν χρειαστεί φυσικά .
Το καθήκον σου να συμπαρασταθείς στον συνοδοιπόρος σου.
Εκεί χρειάζεται η παρουσία και η βοήθεια στον καθένα.
Φανταστείτε πριν μερικά χρόνια ο τρόπος ζωής, τι ανάγκες για τέτοια συναισθήματα είχαν οι άνθρωποι. Πηγαίνανε μαζί να οργώσουν το ένα ,μετά το άλλο χωράφι, να σπείρουν το ένα μετά το άλλο να μαζέψουν καρπούς, να τρυγήσουν κυκλικά.Σήμερα εδώ σε εμένα αύριο στην διάθεσή σου!
Σήμερα αυτά τα πράγματα έχουν σχεδόν εκλείψει και μόνο σε μερικές μικρές μονάδες- κοινωνίες υπάρχουν ακόμη. Αποτέλεσμα να γινόμαστε όλο και περισσότερο εγωιστές.
Βασίλειος Κωνσταντίνου
ΣΔΟΠ Καστοριάς: Δύσκολη ανάβαση στους καταρράκτες στο Πετροπουλάκι
