Μη με φοβάσαι όταν είμαι βλάκας…
Ούτε και σήμερα ξύπνησα έξυπνη.
Ευτυχώς. Και μήπως κοιμήθηκα έξυπνη;
Έρχεσαι το βράδυ να με πάρεις. Σταματάς μια γωνία παραπάνω. Για να στρίψεις εύκολα.
Τελευταία προβολή, έτσι και μπλέξουμε στην Πλάκα θα χάσουμε την έναρξη.
Μου αναβοσβήνεις τα φώτα. Βγαίνεις και μου κάνεις νεύμα: «έλα».
Στέκω και σου κάνω νεύμα. «Εγώ; Σε μένα το λες;».
Ξανανάβεις τα φώτα, φωνάζεις. «Έλα».
Σου ξανακάνω νεύμα. «Εγώ; Σε μένα το λες;».
«Όχι, στο Τίμιο Ξύλο. Τίμιο Ξύλο, έλα να σε πάω σινεμά».
Μη με φοβάσαι όταν είμαι βλάκας.
Είναι που νιώθω προστατευμένη. Ήσυχη. Ασφαλής.
Αν ισχύει η παρατήρησή μου, έξυπνος γίνεσαι όταν είσαι θυμωμένος.
Μπορεί για όσα έπαθες εξαιτίας της βλακείας σου.
Όταν είσαι προδομένος. Απαρηγόρητος.
Τότε βλέπεις φως. Επιτέλους, έξυπνος ξανά.
Όταν η ψυχική εξάντληση σε εκμηδενίζει τόσο
ώστε να μπορείς να σκέφτεσαι με το καλύτερο μυαλό σου.
Αυτό που αρνείται τις αυταπάτες.
Άρνηση της αυταπάτης λένε οι έξυπνοι, σημαίνει ευφυΐα.
Πλήρης άρση της αυταπάτης, γράφει ο Ντιούραντ, είναι ο κυνισμός.
Άρα ο κυνισμός είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της ευφυΐας.
Για μένα, πάλι, κυνικός είναι ο κακοπαθημένος.
Που τίποτα δεν του επέτρεψε να ξεχάσει.
Κανείς δεν τον χάιδεψε, δεν τον βοήθησε ώστε να αναλάβει.
Ούτε και σήμερα ξύπνησα κυνική.
(Σε ευχαριστώ. Δικό σου όλο, φίλε. Σταθερή μου, κατατεθειμένη αξία μου.
Πρώτη σημασία μου. Τίποτα δε φτάνει για να σ’ το ξεπληρώσω.)
Έλα τώρα, Κέικ. Γάβγισε να σε ακούσει στο τηλέφωνο.
Πες του πως χάρη σε αυτόν ο Θεός ανοίγει μαζί μας νέο γύρο.
Δοκιμάζει την αντοχή μας στο Καλό. Μην το λέμε δυνατά και μας ματιάσουν, αλλά αντέχουμε.
Ονειρευόμαστε.
Μπράβο καλό σκυλί. Ακόμα ένα γάβγισμα. Κάνε του αγάπες.
Πες του πως όλα πια εδώ, χάρη σε αυτόν, ισορροπία και τάξη.
Aπόσπασμα από το » Σαββατογεννημένη» της Μαλβίνας Κάραλη.
Πηγή: ithaque.gr
