Καστοριά

Η ζεστασιά μιας άλλης εποχής – Αναμνήσεις από τις αφηγήσεις της γιαγιάς (του Κώστα Μητράκα)

Σαν τώρα πριν από 35 χρόνια θα ήμουν κάτω από την κουβέρτα μαζί με την ξαδέρφη μου και η γιαγιά θα μας έλεγε το αγαπημένο μας παραμύθι. Ο Κοντορεβυθούλης ζωντάνευε ξανά και ξανά στη φαντασία μας, σχεδόν κάθε βράδυ, καθώς η γιαγιά αφηγούταν το παραμύθι αργά και περιγραφικά με την τραχιά φωνή της.
Δεν βαριόμασταν να το ακούμε κάθε βράδυ γιατί το παραμύθι ήταν διαδραστικό. Αναλόγως των αντοχών, της γιαγιάς ή των δικών μας που σημειωτέον, είχαμε ήδη κλάψει στην τηλεόραση με τον Πινόκιο ή το κοριτσάκι με τα σπίρτα, το παραμύθι είχε λεπτομέρειες ή δευτερεύουσες σκηνές που άλλοτε κόβονταν από την αφήγηση, άλλοτε όχι. Άλλες φορές ο δρόμος για την επιστροφή στο σπίτι φαινόταν κάπως εύκολος, άλλες φορές όχι. Η διαδρομή μπορεί να κρατούσε από 5 λεπτά έως και μισή ώρα. Υπήρχαν φορές που ξαφνικά ο Κοντορεβυθούλης επέστρεφε σπίτι πριν ολοκληρωθούν οι περιπέτειες. Άλλες φορές είχε ήδη επιστρέψει. Επομένως κάθε βράδυ το παραμύθι ήταν για εμάς ένα νέο παραμύθι.
Εγώ βέβαια δεν καταλάβαινα και πολλά. Αγωνιούσα περισσότερο να ακούσω ότι βρήκε και αυτός το σπίτι του, ώστε να κοιμηθώ ήσυχος. Καταλάβαινα ότι η γιαγιά το είχε βάλει στο ffwd, την επομένη, όταν η ξαδέρφη μου έκανε εκ νέου τη συμφωνία με τη γιαγιά για πλήρη αφήγηση των επεισοδίων.
Αυτό που ακόμα και σήμερα δεν έμαθα, είναι πώς η γιαγιά στο χωριό ήξερε αυτό το παραμύθι που μου φαίνεται περισσότερο δημιούργημα του αστικού πολιτισμού και μάλλον όχι του ελληνικού.
Το παραμύθι σχεδόν το ξέχασα. Τις γεύσεις όμως όχι. Ψίχα κλούρα, ψα μπάμπω και τσιγαρίδα κρεατίσια ξαναζεσταμένη στη ζάρη.

Back to top button