τοῦ Μητροπολίτου Καστορίας Καλλινίκου
Τήν Πρωτοχρονιά 2025, μετά τήν θεία Λειτουργία καί τήν Δοξολογία γιά τό νέον ἔτος, στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τῆς Καστοριᾶς, καί ἐν συνεχείᾳ τήν κοπή τῆς βασιλόπιτας στήν Ἀντιπεριφέρεια Περιφερειακῆς Ἑνότητας Καστοριᾶς, ἐπισκέφθηκα τό Γενικό Νοσοκομεῖο Καστοριᾶς καί τό “Γηροκομεῖο Λαζάρου καί Ἀθηνᾶς Ρίζου”, γιά νά εὐχηθῶ στούς περιθαλπομένους καί στό προσωπικό πού εἶχε ἐφημερία τήν πρώτη ἡμέρα τοῦ νέου χρόνου.
Μέ συνόδευσαν οἱ Κληρικοί π. Στέφανος, π. Ἀναστάσιος, π. Ἠλίας, π. Παντελεήμων καί μέλη τῆς Ἐνορίας τῶν Ἁγίων Πάντων μέ τά μουσικά τους ὄργανα, προκειμένου νά εὐχηθοῦν καί νά δώσουν χαρά στούς ἀσθενεῖς, τούς γέροντες καί τό προσωπικό τῶν Ἱδρυμάτων αὐτῶν μέ τά κάλαντα τοῦ νέου ἔτους.
Στό Γενικό Νοσοκομεῖο Καστοριᾶς
Στό Νοσοκομεῖο μέ ὑποδέχθηκε ὁ Διευθυντής κ. Γρηγόριος Χάτσιος καί ὁ Ἰατρός κ. Ἀνδρέας Μιχαηλίδης, οἱ ὁποῖοι, μέ συνοδεία νοσηλευτριῶν, μέ ὁδήγησαν σέ θαλάμους νοσηλείας, στίς διάφορες κλινικές τοῦ Νοσοκομείου: Παθολογική, Καρδιολογική, Χειρουργική, Παιδιατρική, Μαιευτική, καθώς καί στά Ἐπείγοντα καί στό Μικροβιολογικό.
Στήν κάθε Κλινική οἱ ἰατροί, οἱ εἰδικευόμενοι, οἱ νοσηλευτές καί νοσηλεύτριες, μαζί μέ τούς συνοδούς τῶν ἀσθενῶν, μᾶς καλοδέχθηκαν.
Ἐκεῖ συνάντησα, συνομίλησα καί εὐλόγησα ἀσθενεῖς κάθε ἡλικίας καί μέ διάφορες ἀσθένειες: τόν Θ., τόν Μ., τόν Ν., τόν Ν., τόν Π., τήν Γ., τόν Β., τήν Ἑ., τόν Σ., τήν Ἰ., τήν Χ., τόν Γ., τήν Μ., καί ἄλλους πού δέν συγκράτησα τά ὀνόματά τους.
Ἔδωσα σέ ὅλους ἀπό μιά εἰκόνα καί ἕνα βασιλοπιτάκι.
Κάποιοι, οἱ πιό εὐσυγκίνητοι, ἀναλύθηκαν σέ λυγμούς· εἴτε γιατί μέ γνώριζαν, εἴτε γιατί ἀναγνώρισαν τό σχῆμα τοῦ Ἐπισκόπου. Οἱ περισσότεροι φιλοῦσαν μέ εὐλάβεια τήν εἰκόνα, ἀκόμη καί πάνω ἀπό τήν μάσκα ὀξυγόνου πού φοροῦσαν. Μέ τόν ἴδιο τρόπο ζητοῦσαν νά φιλήσουν καί τό χέρι τοῦ Ἀρχιερέως.
Συζήτησα μέ ὅλους, ὅσοι μποροῦσαν νά μιλήσουν.
Τούς ρωτοῦσα γιά τήν ἀσθένειά τους, γιά τό κουράγιο τους, γιά τό ἄν ἔχουν ὑπομονή.
«-Ἀπό ποῦ εἶσαι;
-Ἀπό τήν Μεσοποταμία.
– Ἔχεις νοσηλευτεῖ ἄλλη φορά στό Νοσοκομεῖο; Ἔχεις ὑπομονή;
-Ἔχω ὑπομονή. Εἶμαι πολύ εὐχαριστημένος, πάρα πολύ! Ἔχω πάθει πλάκα (ἔτσι ἀκριβῶς τό εἶπε). Μοῦ δίνουν τά πάντα μέ ἀγάπη. Δέν ἔχω δεῖ οὔτε ἕναν μορφασμό ἀπαρέσκειας ἤ κούρασης στό πρόσωπό τους. Πάντα μέ ὄρεξη».
Τόν ρώτησα γιά πρόσωπα, πού γνωρίζαμε καί οἱ δύο. Εἶχε γιά ὅλους ἕναν καλό λόγο νά πεῖ.
Ἄλλοι ἀσθενεῖς εἶχαν τραυματιστεῖ στήν ἐργασία τους, καί μοῦ τό περιέγραψαν, χωρίς κατάκριση γιά τά αἴτια.
Ἄλλος ἦταν θλιμμένος, διότι δέν θά μποροῦσε νά παραστεῖ στό μνημόσυνο τῆς γυναίκας του.
«-Ἔχω τό μνημόσυνο τῆς γυναίκας μου τό Σάββατο (μέ δάκρυα).
-Νά τό ἀναβάλετε γιά τό ἄλλο Σάββατο. Νά εἶσαι καί ἐσύ.
-Γίνεται;
-Πῶς δέν γίνεται. Θά γίνεις καλά, νά εἶσαι καί ἐσύ, νά προσευχηθεῖς γιά τήν γυναικούλα σου».
Σέ ἄλλο θάλαμο:
«-Γιατί κλαῖς, κυρία;
-Εἶμαι ἡ Γ. ἀπό τό Κ. Δέν μέ θυμᾶσαι;
-Ἐσύ εἶσαι Γ.; … Δέν σέ γνώρισα ἀμέσως. Πῶς ἦρθες ἐδῶ;
(Μοῦ περιέγραψε τήν περιπέτειά της).
-Τώρα, νά γίνεις καλά, νά ἔρθω στό χωριό, νά σέ ἐπισκεφθῶ στό σπίτι σου. Θέλεις;
-Ἄν θέλω, λέει; Ἐπιβάλλεται!».
Μέ ἄλλη ἀσθενῆ.
«-Πῶς σέ λένε, γιαγιά;
-…
-Αὐτή εἶναι ἡ κόρη σου;
-Ναί.
-Ἔχεις πολύ καλή θυγατέρα, πού κάθεται ἐδῶ καί σέ ὑπηρετεῖ μέ τόση ἀγάπη. Καί ἐσύ φαίνεται θά εἶσαι πολύ καλή!».
Στήν Μαιευτική, μιά Κλινική πολύτιμη, ἄν σκεφτεῖ κανείς πόση ἀνάγκη ἔχει ἡ Πατρίδα μας ἀπό παιδιά, γνώρισα δύο νέες μητέρες, μέ τούς συζύγους τους στό πλευρό τους, οἱ ὁποῖες μοῦ ὑποσχέθηκαν ὅτι θά μέ καλέσουν στήν βάπτιση τῶν παιδιῶν τους. Ἔχει ξαναγίνει, ἄλλωστε, αὐτό. Ἦρθαν στό πρόσφατο παρελθόν στό γραφεῖο μου νεαρές μητέρες νά μοῦ δώσουν τό προσκλητήριο τῆς βάπτισης, προσθέτοντας:
«-Ὅπως ὑποσχεθήκαμε, Δέσποτα.
-Πότε ὑποσχεθήκατε;
-Ὅταν μᾶς ἐπισκέφθηκες στήν μαιευτική. Θυμᾶσαι;».
Καί δυό παιδάκια στήν Παιδιατρική, μέ Διευθύντρια τήν κ. Ἑλένη Τσιβίκη. Γνωστά μου καί πολύ ἀγαπητά μου, ὁ Γ. καί ἡ Μ. Δέν γνωρίζω πῶς πάει ἡ ἀσθένειά τους, ἀλλά τά μάτια τους ἦταν φωτεινά, παράδεισος.
Καί ἕνας νέος.
«-Πῶς ἀπό ᾽δῶ, παληκάρι;
-Συμπλοκή μεταξύ νεαρῶν.
-Πότε προλάβατε;
-Χθές τό βράδυ, παραμονή Πρωτοχρονιᾶς!
-Ὅταν γίνεις καλά, νά περάσεις ἀπό τήν Μητρόπολη. Νά σέ δῶ καλά, νά σοῦ δώσω μιά εὐλογία
-Θά περάσω, Παπούλη».
Καί σέ μιά νοσηλεύτρια ἀπό τό προσωπικό:
«-Καί σεῖς, πάλι ἐφημερία, τέτοια γιορτινή ἡμέρα.
-Μοῦ ἀρέσει νά εἶμαι ἐδῶ καί νά βοηθάω τούς ἀνθρώπους αὐτές τίς μεγάλες ἡμέρες»!
Πόνεσα καί θαύμασα τούς ἀνθρώπους τοῦ λαοῦ, γιά τήν ὑπομονή, τήν εὐγνωμοσύνη τους, τόν καλό λογισμό τους. Καί τούς εὐχήθηκα μέσα ἀπό τήν καρδιά μου.
Στό “Γηροκομεῖο Λαζάρου καί Ἀθηνᾶς Ρίζου”
Στό Γηροκομεῖο, οἱ Γέροντες μᾶς περίμεναν γύρω ἀπό τήν βασιλόπιτά τους. Μέ τά μπαστουνάκια τους, τό καροτσάκι της μιά γερόντισσα, τό κουρασμένο χαμόγελό τους.
Ὁ Γιῶργος, ὁ Ἠλίας, ὁ Δημήτρης, ἡ Ἰφιγένεια, ἡ Ἀφροδίτη, ἡ Θεοδότα, …
Τούς ἔδωσα ἀπό μιά εἰκόνα, ἕνα βασιλοπιτάκι καί ἕνα δῶρο πού ἡ ὑπεύθυνη τοῦ Γηροκομείου μᾶς σύστησε.
Ψάλαμε μαζί τούς ὕμνους τῆς ἡμέρας καί τά κάλαντα τῆς ἀρχῆς τοῦ νέου ἔτους.
Θέλουν θαλπωρή, τά Γεροντάκια.
Στόν ἑσπερινό τῆς Πρωτοχρονιᾶς, στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό, στόν λόγο μου εὐχήθηκα, ἀνάμεσα στά ἄλλα, ὡς πρός τά κοινωνικά θέματα, καί ἐνώπιον τῶν ἐπισήμων καί ἰδιαιτέρως τοῦ Ἀντιπεριφερειάρχη κ. Δημητρίου Σαββόπουλου, ἡ νέα χρονιά 2025 νά εἶναι ἡ «χρονιά τοῦ Γηροκομείου». Δηλαδή, νά πραγματοποιηθοῦν οἱ ἐργασίες τίς ὁποῖες ἔχει ἀναλάβει ἡ Ἀντιπεριφέρεια καί εἶναι ἀπαραίτητες γιά τήν ἔκδοση τῆς ἀδείας, καθώς καί οἱ δημοπρατήσεις τῶν πρώτων ἀκινήτων τοῦ Ἱδρύματος πού ἔχει ἀναλάβει τό Δ.Σ.
Μετά ἀπό τίς ἀπαραίτητες αὐτές δύο ἐνέργειες, μποροῦμε νά σχεδιάσουμε περαιτέρω τόν ἐκσυγχρονισμό τῶν ὑπηρεσιῶν, καθώς οἱ ἀνάγκες στήν περιοχή μας αὐξάνονται.
Ἡ ἐπίσκεψή μας στά νοσοκομεῖα καί στά γηροκομεῖα, ἰδιαιτέρως τέτοιες ἡμέρες, δέν ἀποτελεῖ παρηγοριά μόνο γιά τούς ἀσθενεῖς καί τό προσωπικό, ἀλλά καί γιά μᾶς τούς ἴδιους, ἀφοῦ μᾶς κάνει πιό φιλοσοφημένους, πιό εὐαίσθητους καί συνετούς.
Εὐχαρίστησα καί προσευχήθηκα γιά τούς ἀνθρώπους πού τέτοιες ἡμέρες στέκονται στίς ἐπάλξεις τῆς ὑπηρεσίας τοῦ συνανθρώπου, καί εὐχήθηκα νά ἔχουν τήν εὐλογία τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ πού ἔγινε ἄνθρωπος, ὄντας Θεός, καί μᾶς συμπαθεῖ καί μᾶς συμπονᾶ. Ἡ εὐλογία τοῦ Χριστοῦ μας πληγώνει καί πληρώνει τήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου καί ὅλη του τήν ὕπαρξη, σέ ὁποιαδήποτε ἐξωτερική κατάσταση καί ἄν βρίσκεται ὁ ἄνθρωπος, καί μέ τήν δύναμή Του ὑπερβαίνεται κάθε δυσκολία.
Εὐλογημένο καί σωτήριο νά εἶναι τό νέον ἔτος 2025.
Κάθε εὐλογία στό Νοσοκομεῖο μας καί στό Γηροκομεῖο μας.
