… Και ξαφνικά, έρχεται η στιγμή που δεν θα ‘θελες να ζήσεις ποτέ… Η στιγμή που ο πόνος και η οδύνη κυριεύουν όλη σου την ύπαρξη, η στιγμή που τα φέρνει έτσι η ζωή να πρέπει να αποχωριστείς τον άνθρωπο που σε έφερε στη ζωή και σου δίδαξε τη ζωή. Ο φωτεινός φάρος, ο κυματοθραύστης, το σταθερό στήριγμα στο δύσκολο αυτό ανηφορικό μονοπάτι. Ο πατέρας μου!
Αυτή η στιγμή, που οι σκέψεις βυθίζονται σε μια θάλασσα από δάκρυα κι αδυνατούν να αποτυπωθούν με λόγια…
Ο λατρεμένος μου πατέρας, το στήριγμα μου, ο άνθρωπος που διαμόρφωσε το χαρακτήρα και την προσωπικότητά μου, αυτό που είμαι σήμερα, δεν είναι πλέον κοντά μου… Έφυγε αθόρυβα από τη ζωή, κάνοντας έναν εκκωφαντικό θόρυβο στην ψυχή μου…
Ο Βασίλης Αντωνίου, ο σύντροφος, ο πατέρας, ο παππούς, ο δάσκαλος, ο διευθυντής, ο ψάλτης, άφησε τις γειτονιές της αγαπημένης του Καστοριάς, που έζησε και πρόσφερε, για την γειτονιά των αγγέλων.
Λατρεμένε μου πατέρα, μπαμπά μου, εσύ που μου έμαθες να αντιμετωπίζω κάθε δύσκολη στιγμή με θάρρος, αυτή είναι η μοναδική στιγμή που το θάρρος μου “λυγάει” μπροστά στον πόνο της “αναχώρησής” σου. Η φυσική απουσία σου αφόρητη, όμως κάνει πιο ισχυρή την παρουσία σου στην καρδιά και στην ψυχή μας… Με πολύτιμη παρακαταθήκη τα διδάγματα που μας αφήνεις, στα 2 παιδιά και τα 4 εγγόνια σου, διδάγματα μιας ζωής αστείρευτης αγάπης και ανιδιοτελούς προσφοράς στο συνάνθρωπο και προσήλωσης στα ύψιστα ιδανικά της Πατρίδας και της Ορθοδοξίας!
Κρατώ φυλαχτό αυτό που μας δίδαξες: αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, πρέπει να είσαι καλός άνθρωπος… αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία τελικά…
Μπαμπά μου, καλό σου ταξίδι στο ανέσπερο φως, αυτό που πάντα είχες οδηγό στη ζωή σου, αυτό που φώτισες και τις δικές μας ζωές…
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπάμε βαθιά, πάντα και για πάντα…
Μαρία Αντωνίου
Έφυγε από τη ζωή ο Βασίλης Αντωνίου, πατέρα της βουλευτή Μαρίας Αντωνίου