Το να φέρεις στον κόσμο ένα παιδί θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα όχι μόνο επιθυμίας και ανάγκης, αλλά βαθειας σκέψης, γνώσης και αντίληψης ότι με τον ερχομό του δε θα είσαι πια ο ίδιος!
Θα πρέπει να γνωρίζεις, τουλάχιστον να αντιλαμβάνεσαι ότι ο εαυτός σου δικαιωματικά και αναπόφευκτα θα ακολουθεί τις ανάγκες του παιδιού σου!
Θα πρέπει τουλάχιστον να αισθάνεσαι λίγο παραπάνω υπεύθυνος πως μια ψυχή, που δημιουργήθηκε από δική σου επιλογή είναι εκεί και περιμένει να την προστατέψεις..
Δυστυχώς στην Ελλάδα του 2025 το να κάνεις παιδιά είναι το επόμενο βήμα από το γάμο (υποχρεωτικό θα έλεγα), ενώ όταν κάποιος επιλέγει να μην κάνει, αυτομάτως από τον κοινωνικό ιστό χαρακτηρίζεται και φυσικά σχολιάζεται.. δεν είναι νορμαλ με άλλα λόγια..
Αντίθετα η επιλογή να γενοβολανε χωρίς ενσυναίσθηση της ευθύνης που αναλαμβάνουν χωρίς να είναι σε θέση, αγκαλιάζεται από την κοινωνία μας, πολλές φορές με κόστος τη ζωή και το μέλλον κάποιων παιδιών με τη δικαιολογία που ψιθυρίζουν οι περισσότεροι μέσα τους «τουλάχιστον έκανε ένα παιδί..»
Σήμερα ένα παιδάκι, μια μικρή ψυχούλα είναι κλινικά νεκρό γιατί μια κοινωνία που ακόμη κρυφακούει πίσω από κλειστές πόρτες χωρίς να αντιδρά, είναι κλινικά νεκρή, δέσμια της υπερπληροφόρησης του διαδικτύου και φτωχή να αντιμετωπίσει τις ευθύνες της.
Αυτό το παιδάκι έδωσε τη μάχη του σε αυτή τη ζωή και κέρδισε τη θέση του δίπλα στο Θεό! Αλίμονο σε όλους εμάς που απλά είμαστε θεατές…
