Το ενεργειακό κόστος είναι αδιαμφισβήτητα η μεγαλύτερη πρόκληση για τους Δήμους. Σε σχέση με το 2019 -πριν από την ενεργειακή κρίση- το κόστος έχει τριπλασιαστεί, δημιουργώντας τεράστιες πιέσεις στους προϋπολογισμούς των ΟΤΑ.
Παρά τις σημαντικές προσπάθειες εξοικονόμησης και ενεργειακής αναβάθμισης, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη: καμία παρέμβαση, όσο χρήσιμη και αν είναι, δεν αρκεί από μόνη της για να αντισταθμίσει αυτό το δυσβάσταχτο βάρος.
Είναι επιβεβλημένο να προχωρήσουμε σε θεσμικές παρεμβάσεις που θα επιτρέψουν στους Δήμους να παράγουν ή να καλύπτουν ενεργειακά το κόστος τους μέσω στοχευμένων έργων και προγραμμάτων, χωρίς να μετακυλίεται αυτό στους δημότες. Το ζήτημα είναι πολιτικό και απαιτεί ξεκάθαρες λύσεις.
Αυτή τη θέση ανέπτυξα στη χθεσινή εκδήλωση παρουσίασης των νέων προγραμμάτων ενεργειακής αναβάθμισης του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας που πραγματοποιήθηκε στην Κοζάνη, με την παρουσία της υφυπουργού Ενέργειας Αλεξάνδρας Σδούκου.
Το Υπουργείο Ενέργειας κάνει βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση με προγράμματα όπως το «ΑΠΟΛΛΩΝ». Την ίδια στιγμή όμως η κατάργηση του net metering για τα έργα παραγωγής ενέργειας από ΑΠΕ στους Δήμους επιδεινώνει το πρόβλημα, στερώντας από την Τοπική Αυτοδιοίκηση τη δυνατότητα να καταστεί ενεργειακά αυτόνομη, κάτι που κατά τη γνώμη μου είναι η μοναδική λύση για το οξύ και διαχρονικό αυτό πρόβλημα.
Αν δεν υπάρξουν τολμηρές θεσμικές παρεμβάσεις, οι Δήμοι θα συνεχίσουν να λειτουργούν υπό συνθήκες οικονομικής ασφυξίας, με άμεσο αντίκτυπο στις τοπικές κοινωνίες. Η ενεργειακή αυτονομία των ΟΤΑ δεν μπορεί να παραμένει στη θεωρία, πρέπει να γίνει πράξη.
Πάνος Κεπαπτσόγλου
1 λεπτό ανάγνωση