Τον γνωρίζω από τα τέλη της δεκαετίας του’60 έως το 1974. Όταν παιδί του δημοτικού πηγαίναμε στο γήπεδο της Καστοριάς. Θαυμάζοντας τα ινδάλματά μας στην μεγάλη τους προσπάθεια. Ο αμυντικός της ομάδος Αργύρης Παύλου με το 4 στην φανέλα συνέβαλλε καθοριστικά στην άνοδο στην Α’ Εθνική. Από τότε όλοι τον προσφωνούσαν <ο Αργυράκης>. Λεπτός, αέρινος με αθλητικό παιχνίδι, ήταν στις καρδιές όλων μας.
Τα υπόλοιπα χρόνια απέκτησε οικογένεια με πολλές αρετές. Διατηρούσε κατάστημα με αθλητικά και τουριστικά είδη. Τον συναντούσα τακτικά. Με εντυπωσίαζε η αγάπη του και η αγωνία του για την τουριστική προβολή της Καστοριάς.
Καλόκαρδος, ευγενικός και γενναιόδωρος πάντοτε. Θυσιαζόταν και αποτελούσε την ζωντανή διαφήμιση της Καστοριάς. Απέναντι από το Δημαρχείο θα μπορούσαν όλοι οι Δήμαρχοι να τον έχουν και να τον χρησιμοποιούν ως σταθερό σύμβουλο στον τουρισμό. Τις υπηρεσίες του άλλωστε πάντοτε τις παρείχε όχι μόνον αφιλοκερδώς αλλά έβαζε και από την τσέπη του.
Στην πολλή καλή του οικογένεια, εκφράζω τα θερμά και ειλικρινή μου συλλυπητήρια.
Καλό ταξίδι μεγάλε,καλέ μου φίλε ΑΡΓΥΡΑΚΗ.
Ζήσης Τζηκαλάγιας
1 λεπτό ανάγνωση
