Φοιτητικά και μαθητικά νιάτα, συμπολίτισσες και συμπολίτες,
στη άνευ προηγουμένου αυθόρμητη και κυρίως ακηδεμόνευτη κινητοποίησή μας διατρανώνουμε τη δίκαιη οργή μας για το γεγονός ότι ακόμη δεν έχουν αποδοθεί ευθύνες για την τραγωδία των Τεμπών. Εκφράζουμε την αδιαπραγμάτευτη αξιοπρέπειά μας να μην υποτιμούν τόσο απροκάλυπτα τη νοημοσύνη και τον ρόλο μας σε μια δημοκρατία. Δεν απαιτούμε απλώς η δημοκρατία να διέπεται από τα χαρακτηριστικά που την κάνουν δημοκρατία: δηλαδή τον έλεγχο, την κριτική και την υποχρέωση των εκάστοτε κυβερνώντων να λογοδοτούν στην κοινωνία· να επικρατούν δηλαδή οι αναγκαίες συνθήκες για την ομαλή και σύννομη λειτουργία της, οι οποίες δυστυχώς τόσες ημέρες ανενδοίαστα απαξιώνονται ως «λαϊκισμός», ως «εργαλειοποίηση», ως «αποσταθεροποίηση»! Δεν είμαστε σήμερα όμως μόνο γι’ αυτά. Είμαστε εδώ για να διακηρύξουμε ότι η καρδιά της δημοκρατίας είμαστε εμείς και όχι τα κλειστά γραφεία τους! Είμαστε εδώ για να καταλάβουν ότι η συμμετοχή μας στη δημοκρατία δεν εξαντλείται στην ψήφο μας κάθε τέσσερα χρόνια σαν στρατωνισμένο κοπάδι, ώστε να μένουν ανεξέλεγκτοι να αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς!
Ο τραγικός και άδικος θάνατος των πενήντα εφτά συνανθρώπων μας, που δεν είναι παρά αποτέλεσμα της συνειδητής αδιαφορίας των κυβερνώντων διαχρονικά για τον δημόσιο πλούτο και τα κοινά αγαθά, ώστε αυτά να παραδίδονται βορά στα αρπακτικά του ιδιωτικού κέρδους, ας γίνει επιτέλους η μαγιά που θα ζυμώσει μια άλλη στάση απέναντι στη δημοκρατία. Μια στάση που δεν θα μας εγκαταλείπει ως παθητικούς θεατές και άβουλη μάζα απέναντι σε αυτούς που κατά τα άλλα ορκίστηκαν να υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον.
Συμπολίτισσες και συμπολίτες,
Προσπάθησαν με κάθε τρόπο σήμερα να μην είμαστε εδώ. Γιατί; Τι φοβούνται από το λαϊκό σώμα στο οποίο κάθε τέσσερα χρόνια απευθύνονται για να ανανεώσουν την εξουσία τους; Είμαστε η λαϊκή βούληση που την εμπιστεύονται μόνο για να τους δίνει την εξουσία, κι όταν η λαϊκή βούληση απαιτήσει επιτέλους τη στοιχειώδη λειτουργία της δημοκρατίας αυτομάτως μεταβαλλόμαστε σε παραπλανημένη, χειραγωγούμενη μάζα, που εχθρεύεται τη δημοκρατία; Όχι κύριοι της εξουσίας! Δεν αλλάζουμε εμείς! Εσείς είστε που αλλάζετε μόλις θρονιαστείτε στις πουπουλένιες καρέκλες σας και κλειστείτε στον αδιατάρακτο κόσμο σας αρπάζοντάς μας το οξυγόνο!
Γι’ αυτό η τιμή της μνήμης των αδικοχαμένων συνανθρώπων μας δεν πρέπει να αφυδατωθεί σε μια πρόσκαιρη συγκίνηση. Πρέπει να μετουσιωθεί σε βαθιά ανάσα δράσης, συμμετοχής, κινητοποίησης, που δεν θα ξαναεπιτρέψει να μπαζώνονται οι ζωές μας.
