Θέλω να σας διηγηθώ την ιστορία μου για τα φοιτητικά μου χρόνια που ήταν αρκετά δύσκολα λόγω των λαθών που έκανα στην επιλογή της σχολής μου.
Έδωσα πανελλήνιες το 2020 και ενώ είχα προτίμηση να δηλώσω μαθηματικό έκανα το λάθος λόγω του ότι έπεσα θύμα από συμβουλές αυτών «που γνώριζαν καλύτερα» και αντί να δηλώσω μαθηματικό δήλωσα παιδαγωγικό στο μηχανογραφικό μου. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου και μου έφερε μεγάλες δυσκολίες γιατί είχα προτείνει να ξανά κάνω μηχανογραφικό με το δέκα τα εκατό αλλά δεν το ήθελε κανείς και δεν ήθελα να απογοητεύσω άλλα άτομα της οικογένειας μου.
Αυτό για εμένα είχε πολλές δυσκολίες τα προηγούμενα 4 χρόνια γιατί ήμουν σε μια σχολή που δεν μου άρεσε καθόλου και ότι γινόταν εκεί μου φαινόταν στραβό ούτε φίλους ήθελα να έχω (εκτός βέβαια από δύο φίλους που έκανα και είμαστε σαν αδέρφια γιατί με στήριξαν πάρα πολύ σε όλο αυτό) τίποτα γενικότερα. Ώσπου όλο αυτό με οδήγησε κάποια στιγμή σε σημείο που έπαιρνα αντικαταθλιπτικά και κάποιες φορές ηρεμιστικά φάρμακα για να μην αγχώνομαι. Έκλαιγα συνεχώς, ένιωθα αποτυχημένος και δεν ήμουν καθόλου ευχαριστημένος από την ζωή μου.
Ώσπου τελείωσα και άρχισα ένα μεταπτυχιακό στα μαθηματικά στην Θεσσαλονίκη και έχω αρχίσει και βρίσκω ξανά τα πατήματα μου και θέλω και εκεί να κάνω παρέες έχω αρχίσει και μιλάω με φίλους και ετοιμάζομαι να δώσω κατατακτήριες στο μαθηματικό και έχω κάνει αίτηση και στην Κύπρο σαν ένα back up αν πάει κάτι στραβά. Στο μεταπτυχιακό που κάνω «Επιστήμες της αγωγής διδακτική των μαθηματικών» έχω αρχίσει και βρίσκω ξανά τις δυνάμεις μου γιατί κάνω πράγματα που φαίνονται πλέον ενδιαφέροντα και έχω αρχίσει και ψάχνω και παρέες και εκεί.
Ο λόγος που γράφω αυτό το άρθρο είναι γιατί θέλω να το διαβάσουν όσα περισσότερα άτομα γίνεται και να καταλάβουν ότι να στέλνεις το παιδί σου είτε ακόμα και έναν μαθητή σου σε μια σχολή που δεν συμβαδίζει με την επιλογή του είναι πολύ πιθανό να περάσει ότι πέρασα και εγώ και δεν θέλω να περάσει κανένας άλλος όλο αυτό.
Το ζήτημα αυτό με την επιλογή μιας σχολής είναι ένα ζήτημα που μας απασχολεί πολύ στις μέρες μας και πλέον έχω αρχίσει και άλλους να ακούω περιπτώσεις σαν τις δικές μου και θέλω να δείξω και στα παιδιά που είχαν την ίδια τύχη με εμένα να καταλάβουν ότι όλο αυτό που κάνω σήμερα εγώ μπορούν και οι ίδιοι και ότι ποτέ δεν είναι αργά για να πετύχει κανένας τα όνειρα του.
Γιάννης Βασιλόπουλος
