Το ποίημα “Ελληνική γλώσσα, αιώνια ζώσα” γραμμένο και ηχογραφημένο από την Θεοφανώ (Φανή) Θεοχάρη για την ραδιοφωνική εκπομπή “Χελιδονίσματα” της Σοφίας Καμπούρη, στον ραδιοφωνικό σταθμό της Μητρόπολης Καστοριάς
“Ελληνική γλώσσα, αιώνια ζώσα”
Ω Γλώσσα των γονιών και των προγόνων,
τ΄ Ομήρου, του Πινδάρου και της Σαπφούς,
μελωδικά απ΄ τα βάθη των αιώνων,
σαν άνθη μουσικά τα λόγια ακούς.
Όλ΄ η ομορφιά, το φως και η σοφία,
που δίδασκε ο φιλόσοφος ο Πλάτων,
μέσα στον λόγο σου γλώσσα Αγία,
εννοιών αρμονία κι αισθημάτων.
Στου Θουκυδίδη, στου Αριστοτέλη,
στου Μεγαλέξανδρου γλώσσα ιερή,
τ΄ αρχαίο φως αιώνια ανατέλλει
και μες΄ στον λόγο, γλώσσα μου κατοικεί.
Ο Αισχύλος, Σοφοκλής κι ο Ευριπίδης,
των λέξεων την δύναμη ιστορούν.
Των αριθμών μαγεία ο Ευκλείδης.
Του κόσμου οι λαοί όλοι απορούν.
Aπάντων τιμιώτερον η Πατρίς,
διδάσκει ο Σωκράτης και ορίζει
Ψυχή και Πνεύμα αρχαίο Ελληνικό,
στους αιώνες τον κόσμο να φωτίζει.
Και καταγράφει ο Ηρόδοτος τις νίκες,
την Ιστορία των λαών και των αγώνων,
ανθρώπους, τόπους, πόλεμους και φρίκες,
μέσα απ΄το πέρασμα καιρών και χρόνων.
Ποτάμι, θάλασσα πλατιά ο λόγος.
Η γλώσσα της μάνας μας παρηγοριά.
Ιδέες, που εκφωνεί ο ιδεολόγος
κι ερωτευμένων λόγια, απ΄την καρδιά.
Απ΄το τραγούδι της χαράς, στο μοιρολόι.
Κι ο πόνος ψαλμός γίνεται προσευχή.
Του στρατιώτη όρκος, μοίρας ρολόι,
Πατρίδας εμβατήριο η ευχή.
Σπερματικός, Θεόδοτος ο λόγος,
την ύλη βαφτίζει με πνεύμα και φως,
φωτίζεται και χαίρει ο κόσμος όλος
κι ανθίζει στην πέτρα ελπίδας ανθός.
Ω λόγε, Άγιε, πατέρα πλάστη,
τ΄ Ωραίου, τ΄ Αγαθού, του Αληθινού,
πάρε Αγνέ την γη και ξαναπλάσ΄ την,
ισάξια να γίνει του ουρανού.
Γλώσσα, που γέννησες Έθνη κι Ιδέες,
τραγούδι ειρήνης γίνε, γίνε ψαλμός.
Με πανανθρώπινες και πάλι ιδέες,
να λάμψει τ΄ Αρχαίο σου τ΄ άσβεστο φως.
Θεοφανώ Π. Θεοχάρη, 13-2-2025
