Δύο νεαροί Γάλλοι, ο Wadeck κι ο Paul-Émile, δυο ταξιδιώτες της Ευρώπης εδώ και δύο μήνες, κάνοντας οτοστόπ από χώρα σε χώρα. Την 47η ημέρα του ταξιδιού τους, διασχίζοντας τα σύνορα από την Αλβανία μέσω Κρυσταλλοπηγής, έφτασαν στην Καστοριά, μια στάση που τελικά θα τους μείνει αξέχαστη.
Ο μοναδικός που ανταποκρίθηκε στην έκκλησή τους για φιλοξενία ήταν ο Θωμάς Κράκας, εκπαιδευτικός από τα Γρεβενά, που υπηρετεί στο 7ο Δημοτικό Σχολείο της πόλης μας, στο Ντολτσό.
Έδωσαν ραντεβού στο Day Din, στη νότια παραλία, κάτω από τον γλυκό φθινοπωρινό ουρανό της λίμνης. Η πρώτη τους γνωριμία ήταν γεμάτη αμηχανία και ενθουσιασμό, όπως κάθε συνάντηση αγνώστων που ξέρουν, όμως, ότι σύντομα θα μοιραστούν κάτι περισσότερο από μια απλή κουβέντα.
Όπως μας ανέφερε ο κ. Κράκας, οι δύο νεαροί τουρίστες ήταν πολύ ευχάριστοι και φιλικοί. Τον ρώτησαν πώς έμαθε για αυτούς κι εκείνος τους μίλησε για την ανάρτηση του ΦΟΥΙΤ. Οι τουρίστες ενθουσιάστηκαν όταν είδαν ότι η έκκλησή τους για φιλοξενία είχε δημοσιευτεί σε ένα ελληνικό σάιτ, μάλιστα, ο ένας από αυτούς έστειλε αμέσως τη δημοσίευση στη μητέρα του στη Γαλλία για να τη δει, είχαν γίνει διάσημοι!
Η πρώτη νύχτα στο σπίτι του Θωμά επιφύλασσε μια μικρή περιπέτεια: Προσπαθώντας να φορτίσουν το κινητό τους, οι νεαροί ταξιδιώτες προκάλεσαν ένα γενικό blackout! Σκοτάδι απλώθηκε στο σπίτι, αλλά ο Θωμάς γέλασε – «Τα ταξίδια είναι γεμάτα ανατροπές», τους είπε, και συνέχισαν να μιλούν υπό το φως των κεριών.
Το πρωί, οι δύο φίλοι ξεχύθηκαν στους δρόμους της πόλης. Χάθηκαν στα σοκάκια, σταθήκαν να χαζέψουν τη λίμνη, μύρισαν τον αέρα της Καστοριάς. Το ταξίδι τους είχε αυστηρό χρονοδιάγραμμα – μία μέρα σε κάθε πόλη – αλλά η Καστοριά είχε κάτι αλλιώτικο. Έτσι, αποφάσισαν να μείνουν ακόμη μία νύχτα.
Ο Θωμάς τους πρότεινε να πάρουν το αυτοκίνητό του για να δουν περισσότερα μέρη, αλλά εκείνοι προτίμησαν να ακολουθήσουν τα βήματά τους, να αφήσουν την πόλη να τους οδηγήσει.
Το μεσημέρι, επέστρεψαν στο σπίτι πριν από τον οικοδεσπότη τους και μαγείρεψαν. Όταν ο Θωμάς γύρισε, στο τραπέζι τον περίμεναν σπιτικές γαλλικές κρέπες – αφράτες, ζεστές, με το άρωμα του ταξιδιού πάνω τους.
Το απόγευμα, ακολούθησαν τον Θωμά στις πρόβες της Θεατρικής Ομάδας των Δασκάλων Καστοριάς που ετοιμάζονται για το ανέβασμα του νέου θεατρικού του Αντώνη Παπαδόπουλου. Παρόλο που δεν καταλάβαιναν τη γλώσσα, γελούσαν δυνατά . Άλλωστε το θέατρο δεν είναι πάντα θέμα λέξεων, αλλά ρυθμού, έκφρασης, ψυχής, ζωής…
Το βράδυ, τους πρότειναν να βγουν για φαγητό σε ένα εστιατόριο. Όμως, όταν είδαν την τιμή της μερίδας – 10 ευρώ – έκαναν πίσω. Δεν ήταν ότι δεν μπορούσαν να το αντέξουν οικονομικά. Ήταν η αρχή τους: ταξιδεύουμε λιτά, ζούμε απλά. Προτίμησαν έναν απλό γύρο, που ήταν τελικά κερασμένος.
Είχαν αποφασίσει ότι για όλο το ταξίδι θα ξόδευαν 15 ευρώ τη μέρα και οι δύο μαζί. Όταν δεν έβρισκαν φιλοξενία, έστηναν τη σκηνή τους οπουδήποτε – σε πάρκα, παραλίες, ακόμη και σε αυλές ανθρώπων που τους το επέτρεπαν.
Η Καστοριά τους γοήτευσε. Ο Wadeck ανέφερε ενθουσιασμένος: «Μοιάζει πολύ με το Κόμο… αλλά εδώ είναι πιο όμορφα». Είχε επισκεφθεί παλαιότερα την ιταλική πόλη, αλλά δεν ήξερε πως αυτή η σύγκριση είχε γίνει ανέκδοτο για εμάς τους Καστοριανούς!
Την τρίτη μέρα, αναχώρησαν – πάντα με οτοστόπ – με προορισμό την Κοζάνη και από εκεί την Κατερίνη, όπου το όχημα που σταμάτησε για να τους πάρει ήταν ένα ασθενοφόρο!
Η μεγάλη τους περιπέτεια ολοκληρώθηκε στην Αθήνα, την 57η ημέρα του ταξιδιού τους. 6.000 χιλιόμετρα, 15 χώρες, 150 διαφορετικά οχήματα, 50 σπίτια φιλοξενίας – αλλά και μπαρ, νησιά, ακόμη και μια βεράντα εστιατορίου.
«Το οτοστόπ μάς δίδαξε κάτι που κανένα μέσο μεταφοράς δεν μπορεί να προσφέρει», αναφέρουν οι δύο Γάλλοι ταξιδευτές πλησιάζοντας στο τέλος του ταξιδιού. «Δεν έχει σημασία πόσα μίλια διανύσαμε, αλλά πόσα χαμόγελα ανταλλάξαμε. Οι συζητήσεις, τα κοινά γεύματα, οι φιλίες σε κάθε γωνιά της ηπείρου, από το χιόνι της Τσεχίας μέχρι τον λαμπρό ήλιο της Ελλάδας, κάθε μέρα ήταν μια περιπέτεια.»
